Mijn plaat te (blijven) poetsen!

Ik kan het niet laten, maar wanneer de teller op 4.500 berichten staat, is dit wel even de moeite van het vermelden waard! Wat ik mezelf heb aangedaan dat valt met geen pen te beschrijven, want de pen hangt simpelweg in mijn borstzakje, het feit dat er in de afgelopen tijd de nodige overwegingen, bedenkingen, vermoedens dan wel de grootst mogelijke onzin gepasseerd zijn, zorgt ervoor dat ik nog geen idee heb wanneer deze cyclus zal gaan eindigen. Want eindigen is voorspelbaar, het tijdstip waarop laat zich raden. Maar… om even terug te keren naar toen, toen wikswegen zomaar in het niets verdween en ik, ten einde raad een beroep deed op mijn toenmalige schoonzoon Rick en hij in staat bleek te zijn om wikswegen te reanimeren, toen ik op 04-08-08 mijn klapkast mocht ontvangen en sinds die tijd er een ‘sport’ van heb gemaakt om iedere dag met een ander bericht het geheel te blijven continueren, ik mijn praatjes van plaatjes kan blijven voorzien en ook Ger bij deze van harte wil bedanken voor de kunstgrepen die hij heeft weten toe te passen om het geheel niet alleen te stroomlijnen maar ook nog eens op een veilige manier laat blijken waar zijn expertise in deze toe heeft geleid, ik niet veel meer hoef te doen dan geregeld de draak met mezelf te steken en de draad die Ariadne mij ter beschikking heeft gesteld als een kralenketting van de nodige pareltjes te voorzien, dat alles is simpelweg een manier om mijn teken van leven aan de goegemeente dienstbaar te stellen.

Hoogdravend is mij niet vreemd, laaggeletterheid valt mij kwalijk te nemen en waar voorheen anderen de gelegenheid te baat namen om mijn epistels van het nodige commentaar te voorzien, ook dat is in zekere zin de weerklank op mijn dagelijks gebeuren. Dus op naar een volgende mijlpaal hoewel van een mijlpaal hoeft bepaald geen sprake te zijn. Het geeft mij niet alleen afleiding maar ook een grote mate van voldoening wanneer ik achter dit masjien plaats neem en niet veel meer hoef te doen dan mijn eigen plaat te poetsen!