Beperk(ing)

Natuurlijk loop je altijd wel de kans dat je je gaat vergissen. Niets menselijks is ook mij vreemd, anders wordt het wanneer de zaken uit de hand dreigen te lopen. Dan wordt het veelal in alle bochten gaan wringen, opdat de mogelijke schade zoveel mogelijk beperkt blijft.

Maar wat te denken wanneer supporters van een bepaalde voetbalclub zich permitteren om spreekkoren aan te heffen, waarbij antisemitisme dan wel racisme een rol gaan spelen. Terecht dat dan de politie ingrijpt, maar de kans dat dit met een sisser afloopt zal voor een enkeling niet van toepassing zijn. Een nacht doorbrengen in een politiecel zal niet direct gaan verdwijnen.

Ik support een eigen club en waag het niet om daar van de leden bepaalde opmerkingen te gaan maken. Maar soms heb ik wel het idee dat er af en toe wat wordt ‘gemierenneukt.’ Dat bepaalde suggesties een beetje in de richting gaan van het zoeken van spijkers op laag water. Waar dan het strand een goede gelegenheid voor biedt. Het gunnen van bepaalde kwaliteiten die je zelf niet tot je beschikking hebt, kan dan een rol gaan spelen. Noem het geen jaloezie, hoewel het toch een beetje die richting opgaat.

Of plannen die ik smeed om een fotoboek in elkaar te gaan draaien, waarbij naar voren komt dat de betreffende leverancier het door een andersoortige wijze van software niet in staat is om aan mijn wensen te voldoen. En dan heb ik de neiging om met een luidruchtig GVD mijn stem te gaan verheffen. Iets dat mij niet lukt, terwijl een ander daar zijn hand niet voor omdraait. Maar ik houd het beperkt: geen spreekkoren, hooguit beperk ik mij tot het vloeken wat ik dan thuis doe.

Waar dan weer geen kerk aan te pas komt!