Het een sluit…

Men noemde het ook wel een ‘levend schilderij’, maar heel eerlijk gezegd was dat wat mij betreft een vergissing. Die naar zuurstof happende vissen, de guppen die niet veel meer hoefden te doen dan zich blijvend te vermenigvuldigen die zwarte mollies die ook hun staarten roerden en nog wat andere soorten. Hooguit die neonvissen die niet te beroerd waren om ook daar aandacht voor te vragen. En die enkele slak die zich in meervoud wist te vermenigvuldigen, voor het wuivend wier, hoewel van wier geen sprake was, de rest van de inhoud wist op te slokken.

We gingen gisteren naar een tuincentrum, namen een bak vol planten mee en vervoegden ons wederom bij de pomp. Vlijmscherpe prijzen hebben ze daar op vrijdag en het was dit keer niet zo’n grote file die keurig de beurt afwachtte.

En dat op een dag als vandaag, het zover is dat zaterdag 6 mei 2023 ervoor gaat zorgen dat en een rijstmaaltijd op het menu komt te staan, na gisteren van de pannenkoeken te hebben genoten.

Het een sluit immers het andere niet uit!