Verdwazing

Er zijn van die momenten waarop je bij God niet weet wat met je tijd te doen. Neem bijvoorbeeld een beetje rusteloos, combineer dat met lusteloos, prak daar dan een vorkje inspiratieloos doorheen, probeer dit te mixen met een surrogaat van bedenkelijke oorsprong en je ziet voor je ogen een andere wereld ontstaan.

Dat heet dan weer Kunstmatige Intelligentie, je hoeft je niet eens voort te bewegen. Hooguit wat woorden de ether in te gooien en voor je zelf in staat bent om je eigen tekst onder ogen te komen, heeft de chatbot je alweer van nieuwe informatie voorzien. Een kwestie dat wordt omschreven als een ‘vreemde intelligentie hier op aarde.’ Of, wat ook al heeft plaatsgevonden een begrip dat in de psychiatrie bekend staat als een ‘pathologische leugenaar.’

Maar dat valt dan nog wel te rijmen met het brein dat de menselijke geest ter beschikking staat. Willens en wetens de ander iets op de mouw proberen te spelden. Want waar we aan de ene kant blijven tobben, staan we aan de andere kant aan de vooravond van een totale omwenteling. De volgende stap zou kunnen zijn dat we chips in ons lichaam krijgen, waardoor communiceren op een ander niveau kan gaan plaatsvinden.

Esperanto op een ander niveau. Want Esperanto had de bedoeling om het ‘werken aan een oplossing van het taalprobleem in internationale betrekkingen en het vergemakkelijken van de internationale communicatie.’ Maar Esperanto kwam nooit wereldwijd van de grond en hebben we ons oog nu gericht op AI dan wel KI. En we communiceren tegenwoordig wat af. Niet direct fysiek, maar meer via de huidige communicatie middelen. Daarbij speelt zelfs een gewone telefoon nog een rol.

Zo rollen we van de ene verbazing in een volgende verdwazing. Het scheelt een paar letters maar hebben geen idee waar dit op termijn toe kan gaan leiden. Want niet alleen de techniek blijft ons verbazen, maar wel de mens die achter dit geheel schuil gaat.

En wie dan aan de knoppen komt te zitten…

Waarschijnlijk niet Martin, want die heeft het ROOD nog boven!