BLIJVEN HOPEN OP PUINHOPEN.
Bezinning. Kwam gisteren naar voren vanwege de titel van mijn ingezonden bericht. Blijven hopen op puinhopen. Heb daar gisteravond een stuk aan gewijd, maar dat stuk houd ik nog even voor me. Eigenlijk kwam ik op dat idee door een uitspraak van Arthur Japin te weten: ‘de dood spoort de levenden aan.’
Een simpele omschrijving die momenteel elders in de wereld van toepassing is. Waar reddingswerkers met een enkele levende worden geconfronteerd, maar het merendeel overleden is. Verpletterd door het beton dat de flatgebouwen wist te verwoesten. En waardoor weer naar voren komt dat aannemers niet altijd aardbeving bestendige gebouwen hebben gebouwd.
Verwoestend, verpletterend, met de grond gelijk makende flats zich manifesteren als stenen doodskisten. Om niet alleen even bij stil te staan, dat mij leidde tot de uitspraak dat bezinning daar een moment van deel dient uit te maken. Woorden die niet veel meer zijn dan wat letters die op een bepaalde manier tot zinnen kunnen leiden. En met die zinnen wil ik gaan besluiten door alsnog de titel te herhalen.
‘Blijven hopen op puinhopen.’
Door deze tekst, die ik pas op de 17de lees, nieuwsgierig geworden naar de “flessenpost”
Als een goede wikkenner snap ik zijn verwijzing.
De post heb ik vandaag geopend en gelezen.
Bedankt Wik voor je tekst zo helder en waar en tegelijk ook zo verdrietig.
Ook vandaag gefeliciteerd met de jarige Ria!