Kinderen, klein- en achterkleinkinderen.

Kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen. Het gegeven wanneer je een hoge leeftijd passeert en wanneer al die (achterklein) kinderen hun opwachting maken, is het feest compleet. Met koffie en gebak, met een luid gezongen lied dat voorspelbaar is, het merendeel van haar leven achter haar ligt en het toch nog een lang zal ze leven gaat worden. Ere wie ere toekomt en dat zij geniet, is voorspelbaar. Anders dan elders in de wereld waar een deken van rouw zich voordoet. Waar hartstochtelijk wordt gehuild omtrent allen die door de beving omgekomen zijn. En waar ik gisteren op mijn manier woorden aan heb gewijd.

Vreugde en verdriet als een aanvulling op elkaar in evenwicht proberen te houden. Waar eenieder zijn of haar gedachten over laat gaan en het merendeel van de mensheid even bij stil weet te staan. Om vervolgens weer bezig te gaan met de folders die worden rondgebracht. Waar de supermarkten er alles aan doen om de klant met aanbiedingen te gaan lokken. Want het zijn juist die aanbiedingen waar menigeen niet op zit te wachten.

Wederom over te gaan tot de orde van de dag.