Op weg terug…

Vol overgave geef ik me over aan het zalig nietsdoen, niets te hoeven en veel dingen te laten voor wat nodig is: op mijn beloop. Alhoewel ook daar wel weer een opmerking over valt te maken, want denken gaat simpelweg door, lezen is een ander element en wanneer de weersverwachting totaal anders uitpakt dan voorspeld, valt overal wel weer een vraag zonder antwoord te bedenken. Wat te denken van de afgelopen periode, wanneer ik weer eens de onvoorspelbare weg weetvte bewandelen, waar ik vroegtijdig een abonnement op heb genomen. Want dat dit blog doorgaat is niet alleen een gegeven, maar ook nog eens een vaststaand feit. en om feiten draait het tegenwoordig minder, dan dat de waarheid enigszins geweld wordt aangedaan, dan wel dat de leugentjes om bestwil nog steeds gangbaar zijn. En waar de beker met gif van de hand wordt gedaan, zijn er altijd weer spindokters in de buurt die het zodanig weten te formuleren dat er gaan touw meer aan vast te knopen valt. Hooguit een verwarrende knoop die vraagt om een Gordiaanse afwikkeling. Door hakken kan een optie zijn, de knoop ontrafelen gaat menigeen boven de pet en waar geduld in het verleden een schone zaak bleek, ook dat is op het bleekveld verdwenen. Doe de was de deur uit, menig stomerij heeft reeds het loodje gelegd en waar het bleekmiddel vervangen is door Fleuril dan wel Robijn, kan een simpele huishoudazijn ervoor zorgen dat het milieu minder wordt belast en wanneer je dan een schone handdoek uit de kast haalt, verbaas je dan niet omtrent de geur die je tegemoet komt. Met andere woorden: we zijn weer thuis en ik ervaar het gemak van wederom mijn ongein naar voren te brengen, hoewel het dit keer gepaard gaat met en traan: te weten dat onze caravan na jaren van plezier het moet gaan afleggen voor het gemak van een hotelkamer dan wel een huisje…