ingelast bericht: DE BALLEN VAN KEES

Toch ontkom ik er niet aan om daar enige woorden aan te wijden. Want wie is het gegeven om met zijn (sneeuw)ballen een volledige pagina te vullen in de Alkmaarsche Courant?! Kees dus, de kunstenaar die niet alleen van zijn hart geen moordkuil maakt, maar ook nog eens in staat is om wat licht in deze duistere tijd naar voren te brengen. Hetgeen hij weer eens op zijn eigen wijze naar voren weet te brengen. Verzamelaar en kunstenaar ineen, waarbij zijn geest ongebreidelde paden weet te betreden. Waar mijn wegen niet tegenop kunnen wegen. Alkmaars hoop in bange dagen!

En waar een vriezer vol met sneeuwballen ervoor zorgt dat de diepvriesmaaltijden worden verdrongen. Vers van de pers als het ware, ware het niet dat de man in kwestie wel degelijk over zijn inspannende uitspattingen nadenkt. Want stelt Kees, ‘mensen denken altijd dat sneeuwballen keihard worden als je ze bewaart, maar dat is niet zo. Ze veranderen niet. Ook de ballen die ik al tien jaar of langer heb, die voelen nog net alsof je ze vers hebt gemaakt.’ En wanneer er gesproken wordt over oliebollen, stel ik me voor dat Kees dit keer met de suggestie komt om deze voortaan olieballen te gaan noemen, waardoor een Oudhollandsche traditie wordt omgezet in iets nieuwerwets. Even was hij vergeten dat hij ooit een bal uit zijn verzameling heeft ontvreemd, ten tijde van de hittegolf in de zomer van 2019, om zijn hoofd te koelen.

En ook toen kwam hij publiekelijk uit zijn toenmalige Egmondse schulp voor hij inwoner werd van de Stad Alkmaar. In zekere zin doorstaat hij op deze manier zijn inburgeringscursus, waar hij niet veel meer heeft hoeven doen dan zijn verzamelde ballen naar voren te brengen. En wanneer ik stel dat het voor mij een bijzonder genoegen is om de man in kwestie een vriend te kunnen noemen, weet ik zeker dat hij op dit bericht van mijn zijde wel weer een weerwoord weet te bedenken. Niet alleen een sneeuwbal is rond!