‘Quod vitae sectabor iter?’
COGITO ERGO SUM. Maar wanneer ik COVIDO ERGO SUM naar voren breng, zal menigeen de wenkbrauwen fronsen. Ik denk dus ik ben dan wel ik bedenk dat COVIDO niets met denken te maken heeft maar meer met de omstandigheid waaronder we nu leven, kan het niet anders dan dat mijn bedenksel in een nogal dubieus daglicht komt te staan. Wanneer de klok het ene moment naar voren gaat om op een ander moment weer terug te worden gedraaid, kan een avondklok weer voor andere variabelen zorg gaan dragen.
Wat deed jij toen het licht uitging in New York City? Dat was eigenlijk geen verrassing toen negen maanden later er sprake was van een geboortegolf. Want wat kun je anders doen wanneer je gedwongen wordt om een avond op elkaars lipzittend dan met geneugten aan de haal te gaan? Vleselijke geneugten weliswaar, maar je zou op een ander moment mogelijk gebruik kunnen maken van toeslagen, hoewel die toeslagen momenteel in een wat discutabel licht zijn komen te staan. Dat neemt niet weg dat de man die tot deze eerste uitspraak is gekomen, niet alleen filosoof maar ook nog eens wiskundig goed onderlegd was. Descartes was van Franse origine maar bracht een groot deel van zijn leven in De Lage Landen (toen een Republiek) door, waarbij hij onder andere aan de Universiteit van Franeker verbonden was. Simpelweg door een Vriend. Met wie hij op latere leeftijd gebrouilleerd raakte…
Maar wat nog meer van belang is dat de man ook visioenen had ervaren waarin hij zich het volgende citaat permitteerde: ‘Quod vitae sectabor iter?’ En wanneer je dit in een vertaling naar voren brengt, wordt deze uitspraak wel heel bijzonder: ‘wat voor levensweg zal ik gaan leiden?’ En dat zou een uitspraak kunnen zijn die ik, als ik gisteren goed naar de inauguratie van Joe heb geluisterd, een uitspraak van hem hebben kunnen zijn, en waar de lieden die het duo M & H naar voren brengen, als leidraad zouden kunnen gaan gebruiken.
Maar of dit ook zo zal plaatsvinden, morgen maar eens kijken hoe de Denker van Rodin mijn spraakwater gaat bepalen.
Ik word steeds weer verrast door je schrijf drift. Daar ben je bijzonder bijzonder in. Zo bijzonder, dat ik, in dit geval, wel eens aan een afwijking moet denken, die gelukkig volkomen onschadelijk is.
Bijzonder ook hoe je “het ene met het andere” weet te verbinden, waardoor uiteindelijk alles weer op de juiste plaats terecht komt. Soms ook niet. Dat risico loop je als je Wiks Wegen bewandelt.
Groet,
Kees