(g)EEN prettig vooruitzicht!

Een bijzonder vooruitzicht! Voorlopig tot het einde van het jaar dat ik onder andere daken dan wel andere pannen te vinden ben. Want de vooruitzichten als zodanig liegen er niet om. Ben niet te beroerd om mijn huidige situatie te ondergaan, het vooruitzicht alleen is niet van dien aard dat ik daar bijzonder veel voldoening uit haal. Ik dien mijn kruis nu eenmaal te dragen en het beroep dat ik daardoor op anderen blijf doen, is niet zomaar iets. Heen en weer geslingerd worden tussen opname, openen der ledematen, het verdragen van infusen, het opereren, het afwachten en de tijd die letterlijk tussen mijn vingers doorglijdt, de 24 uur die een dag weet te vullen, het eten dat steeds meer tegen gaat staan, het bed dat ook weinig voldoening geeft laat staan dat ik mijn klaagzang nog van de nodige positieve prikkels weet te voorzien, het kan haast niet anders dan dat ik me bij deze situatie dien neer te leggen. En dat alles door simpelweg een frummeltje op te rapen, onderuit te gaan en het bot te breken dat zich ook nog veel ingrepen laat ondergaan. Mijn kijk op het leven enigszins anders kleurt, het inleveren van mijn onafhankelijkheid, niet meer buiten te kunnen verkeren maar elders met anderen te vertoeven en wanneer over een x onbepaalde tijd een terugblik zich voordoet dan, ja dan, kan ik mogelijk met een zekere weemoed op het geheel terug gaan kijken. Voorlopig ben ik een soort van ‘gevangene’, van ongewenste omstandigheden en dien ik niet veel meer te doen dan mijn tijd uit e gaan dienen.

Waarbij het de ene dag wat meer moeite zal gaan kosten dan dat de andere dag zich kenmerkt door een voorval, een dingetje dat de nodige aandacht geniet. Of dit nu mijn contact met de buitenwereld betreft, of een poging om door te dringen tot mijn binnenwereld, het feit dat ik nog steeds over lettertjes kan blijven beschikken…