Hoe Ria nu haar verjaardag viert…

Geen slingers noch ballonnen, zelfs geen traditioneel verjaardagslied! In plaats daarvan een rij schoenen en de tekstregel : ‘get your kicks on Route 66!’ Maar wat later toch die taart (van de HEMA) bloemen van de Jong, en drop van Klepper. Naast dat mooi verpakte pakje met als inhoud een parfum. Wordt het toch nog gezellig en valt er iets van te maken en wordt de dag afgesloten met een Indische rijstmaaltijd waar ik me nu reeds op kan gaan verheugen. En voor wat betreft visite: ook dat is nog steeds aan banden gelegd! En voor 21.00 uur dient het gezelschap dit pand dan weer te hebben verlaten. Verjaardag in Coronatijd vergt nu eenmaal aanpassingen. En waar voorheen een datum werd geprikt wanneer de dag niet uitkwam (meestal de zaterdag!) is het nu nog steeds roeien met de mogelijkheden die je hebt.

Hoe anders was het vorig jaar, toen kon Ria zich verheugen op het feit dat ze 65 werd, het huis vol visite met de nodige praat, de hapjes en vooral de drankjes ervoor zorgde dat dat virus wel even naar voren werd gebracht, maar de rest van de avond als de verdwenen sneeuw verdween. Toen ging ze in maart naar Marlies, Liva en Vincent in Slovenie en zou ze drie weken later huiswaarts keren. Dat werden er uiteindelijk negen en begin mei lukte het hen om hier tijdelijk in onderdak te schuilen. Voor zij op zichzelf konden gaan wonden in Castricum, waar ze momenteel nog steeds resideren…

Nu, een jaar later is het wederom weer anders. Beperkingen nopen nu eenmaal tot koersveranderingen, maar toch begint deze dag een beetje kleur te krijgen. Hoewel Liva daar anders over denkt en haar middagslaapje simpelweg aan haar voorbij laat gaan. Roeien nogmaals, maar wanneer de spanen zijn afgebroken kan het hooguit nog wat peddelen zijn.

Maar vooralsnog: van harte met dit bijzonder heuglijke feit: 66 niet zomaar een getal!