Niet aan mij besteed!

Compleet of incompleet, dat blijft de vraag. Wanneer je het nodige in je bezit hebt, maar een enkeling ontbreekt gaat dat een beetje knagen. Je staat niet langer stil bij wat je wel hebt, maar dat ontbrekende deel blijft constant om aandacht vragen. Nu kun je dat oplossen door zelf een andere volgorde aan te houden, maar dan nog zal de bezitter daar met een ander idee naar blijven kijken dan degene die niet beter weet dan dat het zo wel goed is. Onoverkomelijk? Geenszins. Dat gevoel bekruipt mij weleens wanneer ik met postzegels in de weer ben. Of wanneer ik een bestelling heb geplaatst die dan niet volledig wordt afgeleverd. Stom natuurlijk, daardoor zit ik mezelf enigszins in de weg en weet niet veel meer te doen dan mijn geduld te bewaren. En waar geduld geregeld een schone zaak blijkt te zijn, kan ik me op andere momenten ternauwernood inhouden. Wanneer er leuke dingen in het vooruitzicht zijn, ik me kan verheugen op… een dagje uit, een bezoek aan, een feestelijke borrel, een verjaardag, een bijzondere afspraak met iemand, of stomweg een ontmoeting die niet gepland was. Niets van dit alles is de laatste maanden van toepassing en het is de telefoon welke als medium tot mijn beschikking staat.

Die afspraak voor een controle op de wat langere termijn, een bezoek aan C. die wat royaal in mijn tanden aan het peuteren gaat, het moment waarop ik mij bij de HEMA mag gaan vervoegen, of stomweg toch maar weer die supermarkt inga. En ontdek dat luiheid zich van mij meester maakt, ik niet veel meer te doen heb dan dat ik niet voornemens ben en uitkijk wanneer ik mijn bestelling volledig in mijn bezit heb. De cultuurcirkel die mij verblijdt met een volgend pakketje, wat loop te rommelen omtrent een idee dat mogelijk ook nog gestalte krijgt en probeer om de economie voor zekere zaken veilig te gaan stellen. Maar ook daar zijn beperkingen aan te koppelen, kan ik hooguit gaan uitgeven wat ik nog aan overblijfselen van de vorige maand tot mijn beschikking heb, de APK direct voldoen en gaan overwegen wat mij straks nog te wachten staat. Geen idee heb hoe anderen deze tijden door weten te brengen, aan de beeldbuis heb ik geen behoefte, de bibliotheek hoeft niet op een bezoek te rekenen zolang deze nog gesloten zijn en een E-reader is niet aan mij besteed.

Neen, fysiek heeft mijn voorkeur en een beetje pielen op dat medium… ook dat is helaas niet aan mij besteed!