Positief opportunisme!

Positief opportunisme, zou dat daadwerkelijk kunnen bestaan?! Ik betwijfel dit geenszins, want wanneer de wind uit verschillende richtingen komt te waaien, loop je de kans dat alle rokken gelijktijdig die richting uit zullen gaan plooien. Maar met positief opportunisme bedoel ik dit keer iets totaal anders, namelijk die vrije ondernemer die er niet voor schroomt om met alles wat zijn richting uitkomt te gebruiken om het zicht op zijn etalage te gaan richten.

Meeliften met kabouters wanneer de kinderboekenweek zich in boekhandels en bibliotheken manifesteert, een graantje meepikken wanneer de Gaypride zich in Alkmaar voordoet en artikel 1 van de grondwet als uitgangspunt dient, een koers zetten wanneer er een EK wielrennen in Alkmaar wordt geregeld, een dependance blijkt te zijn voor een kunstenaar die tijdens de kunst10daagse in Bergen buiten de pot dreigt te vallen, leden van het fotocafe de gelegenheid biedt om te exposeren en dit alles gepaard laat gaan van een ‘bakkie’, hetgeen een huiskamergevoel oproept.
Een welkom aan eenieder geeft en waarbij hij zijn ergernis omtrent het zwijgen van een mogelijke klant die niets zegt laat staan iets van waardering laat blijken, als een vorm van ongenoegen van zijn schouder laat glijden…

Opportunisme heeft in de regel een nogal negatieve klank, je weet niet direct waar je aan toe bent maar in dit uitzonderlijke geval weet ik wel degelijk waar ik aan toe ben. Dat komt door dat positieve, voorafgaand aan die verschillende winden. Ooit waaiden die rond de rotsen, soms is het een kwestie van bakzeil halen, soms zul je tussen de klippen door dienen te laveren en voor je het weet kan je de loef van die ander afsteken. Desalniettemin lukt het hen (en dan doel ik op Frederiek en Bob) met lijnB de courant te halen, een blog te laten illustreren dan wel het genoegen dat zij met hun spullen weten te bereiken mogelijke klanten op termijn hun galerie annex winkel in vintage spullen zo te verblijden dat…

En dat dat zul je waarschijnlijk zelf mogen invullen wanneer je met een sieraad, een snuisterij of toch met die enige tas, dat kopje zonder schotel en die bromtol die je jeugdherinnering spontaan weer oproept dat pand verlaat…