Beeldspraak.

Niet alleen een inspirerend beeld, maar ook een navenante tekst. Een wens van Jan Meurs, die zijn sporen op fotografiegebied reeds lang heeft verdiend. Initiator van het fotocafe, docent als zodanig en waar wij tegenwoordig met thema’s aan het werk gaan, blijft het steeds weer bijzonder met wat voor woord en beeld hij aan de haal gaat.

Beeldspraak komt bij mij op en wanneer hij die beeldspraak zo weet te vertolken, kan ik niet veel meer doen dan daar mijn bewondering over uit te spreken. De derde dag van 2023 doet zich voor en waar menigeen zich opmaakt om weer met de gewone zaken bezig te gaan, zijn het juist deze lichtpuntjes die ervoor zorgen dat de ‘grote zorgen’, wat minder groot gaan worden. Ik bedoel daarmee te zeggen dat er wel degelijk mondiale zorgen zijn, dat China zich opmaakt om over minder mensen te kunnen beschikken want Covid waart nog onstuimig rond. Ziekenhuizen raken overvol, de crematoria kunnen de aanwas niet aan en wij, in de lage landen komen vaak niet verder dan wat gerommel in de marge.

De Nationale ombudsman die zich afvraagt wat de bedoelong van zijn functie kan zijn, in een land dat een wijziging in de bestuursfunctie voorstaat en vooral het vertrouwen van de burgers in de overheid nog steeds met voeten ziet worden getreden. Het Nieuw Haags Peil dat Amsterdam achter zich laat. De al eerder naar voren gebrachte hobbelende geit die als een attractie nog lang niet in een museum terecht is gekomen…

We hebben het er maar mee te doen, er valt nu eenmaal weinig meer te dealen en waar de politiek nog steeds in staat blijkt te zijn om grote steken te laten vallen, is het beeld van Jan waarschijnlijk niet in staat om de gemoederen tot bedaren te brengem.

Beeldspraak, maar geen idee waar die beeldspraak op slaat!