een daggie & een ijssie

Kwakman, Schilder, Zwarthoed, Veerman. Smit desnoods, te weten Bart en Jan. En paling natuurlijk, de Dijk, een toeristenstroom en hotel Spaander. Om over de sound als zodanig maar te zwijgen. Sure he’s a cat, one way wind, en al die andere nummers die Volendam op de kaart heeft gezet, om maar te zwijgen over al die BN’ers die zich hebben geleend om in een toepasselijk kostuum zich aan die verkleedpartij hebben overgegeven. En waar die eerder genoemde fotowinkels de hele wereld hebben veroverd, een Aziaat, een Colombiaan, een Amerikaan en een verdwaalde Belg zich hebben laten vereeuwigen. Een groot commercieel genoegen, winkels die van gekkigheid niet meer weten wat te verkopen en die bekende tulpen die voor een aanlokkelijke prijs de aardbol over vliegen. Waarbij het te betwijfelen valt of zij ook in andere grond tot leven zullen komen. Maar een tulp is een tulp en war Ilja Gort daarvan vindt, een geheel ander verhaal. Stel dat de een er met de naam van een ander vandoor gaat, dan heb je zomaar een proces aan je broek. En worden het pek en veren die je te wachten staan, in plaats van de veren die in je achterste gestoken kunnen gaan worden. Neem nu bijvoorbeeld pindakaas. Er zijn echt Noord-Hollandse mensen die absoluut niet van (Beemster) kaas houden, maar een moord plegen wanneer het om pindaKAAS gaat. Er zijn ook ondernemers die er niet voor schromen om koffie aan de pindakaas toe te voegen, chocolade aan het geheel toevertrouwen om niet veel later met uien en knoflook in de weer te gaan. Kaneel, kokos, en wat nog meer op een bepaald moment voor handen is in een pot te douwen en dit onder de noemer pindakaasfabriek in de markt te zetten. Dat je daar dan weer veel meer voor betaald dan voor een andere pot (twee halen en een betalen) is van een totaal andere koek. Stroopwafel met kruimeltjes als ingredient, dadels die de strijd aan gaan met vijgen olijven die mogelijk wachten op een moment dat spinazie in de aanbiedring is, waardoor Popeye en Olijfje op de etiketten zullen verschijnen. Want de wereld is nu eenmaal gek op gadgets en of de smaak er uiteindelijk toe doet, karamel met zeezout, dropijs en earl grey, je kunt het zo gek niet bedenken of er zal een liefhebber voor opstaan. Ons daggie begon in Etersheim, het schooltje van Dik Trom en eindig uiteindelijk in de Koeienhemel in Schagen, waarbij ze een varkenskotelet op het menu hebben staan. En om dan met een ijssie het geheel af te ronden en een verloren gegane pot pindakaas alsnog in bezit te kunnen nemen, daarvoor dien je naar Edam te gaan…