FFN

Nu is het vanzelfsprekend zo ,dat wanneer zich een fotofestival zich in Nederland voordoet, dat een aantal leden van het fotocafe zich geroepen volt om ‘acte de presence’ te gaan geven. En wanneer de dame in dit geval de naam van Carolien heeft, voelen de ‘jongens’ zich geroepen om ook deze dame onder het begrip jongen te gaan scharen. Waar zij absoluut geen moeite mee heeft. Een uitgelezen club die zich onder de vleugels van Jan opmaakt om zich te gaan verdiepen aan al dat andere werk dat fotografen van over de wereld naar Naarden heeft getrokken.

Hoewel in de regel over smaak te twisten valt, het een spreekt nu eenmaal meer aan dan het ander, hebben de curatoren en de gast curators er allen aan gedaan om hun kennis van zaken dan wel door de keuzes die zij hebben gemaakt, mensen in de gelegenheid te stellen om van dat verzamelde werk kennis te gaan nemen. En waar de een emotioneel door de beelden kan worden geraakt, zal een ander wat onverschillig te schouders op gaan halen. Zoveel mensen zoveel zinnen, maar wat helemaal een verrassing was is het Fotomagazine va het Fotocafe wat dit keer niet direct ingebonden maar echt als een Magazine tevoorschijn werd getoverd.

Want als je zo door het magazine heen bladert, krijg je niet alleen een indruk omtrent de wijze waarop de leden met de opdrachten aan de loop zijn gegaan, maar barst het ook nog eens van de creativiteit die menigeen tentoon spreidt. Waar de een een tovenaar is in het bewerken is de ander op zijn of haar eigen wijze met een interpretatie vandoor gegaan. En wanneer Jan de suggestie doet om over een jaar op twee ook in Naarden te gaan exposeren, klinkt dat niet alleen als een droom maar zou het mij niet gaan verbazen wanneer dat mogelijk op een andere (bescheiden!) wijze alsnog gaat plaatsvinden. Want in ieder van ons schuilt een kunstenaar en wanneer door een bepaalde mate van amateurisme een doorbraak kan ontstaan…