Geen gein met Valentijn

Het heeft iets weg van koeioneren. Maar dat is niet geheel en al van toepassing. Ik besluit dat juk van me af te werpen, pak de tondeuse, ga naar de kapper en haal vervolgens mijn schouders op. Laat plaatsvinden wat dient plaats te vinden en ga over op mijn dag. Valentijnsdag waar ik geen enkele binding mee heb. Weer iets dat zonodig in Nederland werd geintroduceerd, waarbij in de regel weinig kraak dan wel smaak mee gepaard gaat. Een bloemetje van een onbekende, een hart zonder afzender, een doos bonbons van Mon Cherie, of een aanbidder die wel in de openbaarheid wenst te treden. Maar dat haalt de spanning eraf, dan valt er weinig te aanbidden en valt de anonieme gever door de mand. Geen plaats voor verrukking, hooguit dat de ontvanger met een blos op de wangen alsnog de gever vervloekt. Verwenst desnoods. Zo simpel kan het zijn, maar hoeft dit niet altijd zo te wezen. Het gaat om het wezen en niet meer dan dat, het gaat om het gebeuren en, alsof dat niet genoeg is, om het beleven. En de handel vaart daar wel bij, de economie krijgt een eenmalige boost, Post NL weet van gekkigheid niet wat zij aan het bezorgen zijn en wanneer een stel lippen op de envelop een postzegel overbodig maken, ach ook Sandd zal wel weg weten met dit fenomeen. Op deze manier wordt Nederland steeds internationaler, gaan we vooruit in de vaart der volkeren en zal het kinderpardon op termijn ook wel gaan verdwijnen. Gelijk de pulsvisserij te maken krijgt met een halvering van de vloot, opgewonden Fransen doorgaan met het klieven van de zeebodem en de vis op termijn nog duurder zal worden betaald. Van enige Couleur Locale kan welhaast geen sprake zijn, en wanneer eenvoud als kenmerk van het ware uit het zicht verdwijnt, zijn er praktisch geen veilige havens meer te ontdekken. Staat de douane voor het blok, zijn de formulieren straks niet meer aan te slepen en kan een eenvoudig appje geen weg meer door de bomen zien. Of het zou een bos met uien kunnen worden waarbij een enkel bosuitje nog voor wat smaak kan gaan zorgen… En waar dit geheel op slaat”! Een raadsel met een vergezicht en een koe die in de stal staat te verlangen naar het moment waarop deze van gekkigheid de wei in gaat springen. Neen, geen gekke koeien ziekte, hooguit de graskaas die niet veel later in de winkel ligt… Voorjaar duurt nog even maar op een dag als vandaag…