Keukenmeesters.

De duvel had er geen moeite mee en ook zijn oude moedertje wuifde hem lachend toe. Zij wenste hem alle geluk van de wereld, maar wist wel dat het geluk op dit moment wat schaars voorhanden was. Want geluk kun je niet kopen, laat staan dat dit zich af laat dwingen. Van dwingelandij had zij voldoende kaas gegeten en ook kaas was op dit moment niet voor iedereen weggelegd. Om over die eieren maar te zwijgen.

Goede Vrijdag achter de rug, de eerste Paasdag dit keer niet zonovergoten en de brunch was ook dit keer wat minder feestelijk dan men gewoon was. Want de tweede Paasdag stond op het programma: een uitje naar de tuincentra en ook de meubelboulevard kon zich verheugen op een stroom van bezoekers. En veel musea hadden het nakijken, waar de terrassen volstroomden met publiek die zich nog wel het een en ander konden permitteren. Het bier vloeide weer eens rijkelijk en ondanks het feit dat de prijzen steeds meer de lucht invlogen, waren de bittergarnituren niet aan te slepen.

Handig om dan na afloop te kunnen pinnen om op een andere dag tot de ontdekking te komen dat het wel wat uit de hand was gelopen. Maar goed dat ze niet in een restaurant hadden gereserveerd, want de prijzen die men daar vroeg, waren voldoende om twee weken boodschappen van te kunnen doen.

Streekgebonden producten en de aardbeien die vanuit het buitenland werden ingevlogen, ook die prijzen waren navenant. Je moet toch wat in de huidige tijd en waar geld kan gaan rollen, moet je je daar absoluut niet druk om maken. Beknibbelen kan altijd nog wel om over hamsteren maar te zwijgen. En ook het voorjaar laat voor wat betreft uitbundigheid nog even op zich wachten. Het kan immers nog altijd wel te gek, maar een ding is zeker. Naast de gourmet met die maximale mini’s, de barbeque kon welig tieren. En dat de rook niet direct om het hoofd is verdwenen, komt simpelweg door het feit dat niet alles aan te branden was. Daarvoor zorgden dan weer de bakkers die zich over het vlees en de vis ontfermden.

Keukenmeesters in de buitenlucht!