Natuur… lijk

Natuurlijk verandert de natuur natuurlijk. Daar helpt geen Moedertje Natuur iets aan. Zolang de natuur haar eigen gang kan gaan, de mens nalaat om hierop in te grijpen, kan de wildernis zich hooguit in een microklimaat zich blijvend manifesteren. Wanneer echter die wildernis met een vergrootglas de mens onder ogen komt, zijn het de beestjes die krioelen in het gras dat ook een belangrijk deel aan kracht heeft ingeboet. Zijn het de mossen die welig tieren, is het een enkele paardenbloem die in het verkeerde seizoen de kop op steekt en nalaat om te gaan pluizen. En wanneer de processierups nalaat om zich in een processie te gaan begeven, kan geen kerkgenootschap zich herinneren wanneer voor het laatste een geestelijke processie zich heeft voorgedaan. Zijn de voorgangers verdwenen en maalt de mens niet meer om de zingeving van alledag. Zinledigheid als nieuw kussen voor de duivel, gelijk de kunst in het algemeen en de bijzondere kunst in het bijzonder (gedacht wordt aan de mens met mogelijkheden) een nieuw beroep doet op de naastenliefde dat ook al aan erosie ten onder lijkt te gaan. Ook dat valt voor een deel onder de noemer van de natuur, althans zoals ik die momenteel zie. Neen, verwacht van mij geen pleidooi omtrent duurzaamheid, alle goede bedoelingen ten spijt. Zolang ik nog steeds de beschikking heb over aardgas, zolang er nog steeds fossiele brandstoffen uit de slang komen, zolang fijnstof zich nog steeds een weg weet te banen op ’s Heren wegen, de aardkloot nog steeds de Arabieren ten goede komt en de accu’s niet in staat zijn om overgeproduceerde stroom van zonnepanelen niet voldoende weten op te slaan, zolang windmolens niet alleen de horizon vervuilen maar ook garant staan voor een vorm van geluidsoverlast, vogels weten te vermalen en de vissen zich volstouwen met PCB’s, de garnalen in grote aantallen toenemen en de prijzen niet eerder dalen dan wanneer de pellers in Marokko daar hun bestaan van weten te continueren, de blauwalg voor dit moment het loodje heeft gelegd en ik me opmaak om een stuk peperpate op mijn boterham te smeren, waarbij een ster garant staat voor een beperkt beter leven varkenshouderijen floreren en de wilde zwijnen aan de buitengrenzen oprukken met allerlei ziekten onder hun leden, het leven in een roedel wolven ook de nodige problemen met zich meebrengt, damherten worden afgeschoten en ook edelherten met een geboortebeperking worden bedreigd dan wel worden afgeschoten, de veengronden inklinken en de verzilting toeneemt, de suikers minder worden toegevoegd aan de voedingsmiddelen, het roken op straat aan de vooravond staat om te worden verboden, de alcohol ondanks een leeftijdsgrens nog altijd verkrijgbaar is, de biologische teelt nog steeds wormstekig in die verantwoorde winkels verkrijgbaar is, de vis nog steeds duur wordt betaald en er van overheidswege op wordt aangedrongen om wat meer te doen aan gewichtsverlies, obesitas gepaard gaat met maagverkleiningen en de zorgverzekeraars zich mogen verheugen op een verhoging van de premies, de verzekeringen nog meer worden uitgeknepen en fysiotherapeuten ternauwernood nog hun eigen broek kunnen ophouden, zolang… ben ik van plan om vanmiddag toch een rondje te gaan maken in Bergen. Simpelweg omdat de K10D zich er vandaag uitstekend voor leent om mijn eerder genoemde betoog van een zekere invulling te voorzien!