Rompertje" Een dompertje!

Geen rompertjes, maar dompertjes. Wanneer ik een bericht ontvang van onze oudste dochter die zwanger is en zij aangeeft dat zij over 6 maanden mogelijk in de gelegenheid is om een nader contact te hebben, sta ik niet alleen met een mond vol tanden, voel ik me niet serieus genomen en gaat het grootste deel van haar zwangerschap aan mij voorbij, en bestaat de kans dat ik zelfs bij de geboorte buitenspel kom te staan. Nu weet ik wel dat zij een bijzonder kind is, het wrange zit het in het feit dat zowel haar trouwerij als het feit dat zij zwanger is, niet rechtstreeks met mij is gedeeld. En dat doet zeer. Zo zeer dat ik op het punt sta om met haar te breken. Maar dat doe je niet als vader, maar het vlammetjes dat ik voor haar bespeur staat onder invloed van de storm die door mijn hersenpan raast. Niet zo zeer bedoeld om mijn ervaren zichtbaar voor anderen te maken, ontkom ik er vandaag niet aan om dit wereldkundig te gaan maken. Weliswaar op mijn eigen wegen, dat hartzeer aan mijn hart te wijten valt is ook niet te ontkennen. Morgen kan alles anders zijn, maar voor vandaag heb ik hier genoeg aan. Dat zij kiest voor zichzelf, haar man en dat ongeboren kind, oke, maar dat zij mij als grootvader het genoegen onthoudt om op te groeien met de aanstaande boreling…