Ter overweging.

EEN ORGAAN IS EEN DUIDELIJK BEGRENSD DEEL VAN HET LICHAAM, OPGEBOUWD UIT VERSCHILLENDE WEEFSELS MET EEN OF MEERDERE FUNCTIES.

Een organist (neen geen orgelspeler )is een tegenhanger van een veganist. En wanneer deze besluiten om samen te gaan, loop je de kans dat er spontaan een orgaanstelsel tevoorschijn komt. En wat dat dan weer voor gevolgen heeft, een onverwacht raadsel doet zich voor.
Stel je nu eens voor dat deze beginzin uit de hand gaat lopen en dat op de een of andere knullige wijze er nakomelingen tevoorschijn komen. Dan kan er sprake zijn van een wonder en wanneer dit dan weer door een ander gezegend wordt, kan een heiligverklaring de volgende stap zijn. Veelal bestaan wonderen niet, dus zal dit verhaal ook wel weer in een sprookje gaan veranderen.
Of desnoods de fantasie van de lezer zodanig weten te prikkelen, dat die met dit deel aan de loop gaat. Hoewel ook dit durf ik te betwijfelen zeker gezien de reden van dit schrijfsel. Columnist hetgeen kan betekenen dat je aan de ene kant iets naar voren brengt wat zich voordoet op het scherp van de snede, aan de andere kant geen andere bedoeling heeft om met een vette knipoog tot je te nemen. Of dit nu de politiek betreft, de standvastigheid van een coalitie, het samengaan van een tweetal concurrerende bedrijven dan wel het faillissement van nog een ander, waarbij er lieden zijn die de krenten uit de pap proberen te halen. Want ieder is op zijn of haar eigen manier geneigd om het nadeel van de een in een voordeel voor zichzelf te gaan halen. Waarmee ik absoluut niet doel op dat (genade)brood wat veelal aan de dood gekoppeld wordt.

En dan kom ik eindelijk (na een onmogelijke) inleiding op het doel wat ik voor ogen heb. Dood dus, waar geen tuinman aan te pas komt, waar de natuur zijn of haar gang kan gaan en de terugkeer naar de schoot van Moeder Aarde. Waar van alles groeit en bloeit en voor eeuwig boeit. Natuurbegraafplaats onder de rook van Alkmaar, waar aan de andere kant een crematorium te vinden valt. Een elf hectare groot gebied met een tweetal eilanden, waar grafrust ontstaat en waar de overledene niet veel meer hoeft te doen dan te rusten. Waar een boom zich wortelt en waar het ook heel rustig wandelen is, vogels fluiten, kinderen zich kunnen uitleven op een speciale plaats en waar paden ervoor zorgen dat je niet verdwaald. Hoewel van verdwalen kan bijkans geen sprake zijn omdat alles nog in ontwikkeling is. En waar Geestmerambacht aantrekkelijk is om te gaan zwemmen, hard te gaan lopen en de hond uit te laten, en waar de geluiden van festivals zich door de lucht verplaatsen tegenover de rust van Geestmerloo. Neen, dit is geen pleidooi om natuur begraven naar voren te brengen, maar meer een mogelijkheid om de Aarde die wij aan alle kanten misbruiken, weer iets terug te kunnen geven toen wij ooit rechtop zijn gaan lopen.

De Homo Erectus die zich gaande weg ontwikkeld heeft tot de Homo Ludens om tot het wezenlijke terug te keren: het naakte bestaan.