Terugblik (nav brief Kees O.)

‘Mijnheer,
ik realiseer mij terdege dat het geen pas geeft niets van mij te laten horen. Het zal u enigszins bevreemden dat ik een antwoord heb nagelaten, maar heel eerlijk gezegd heeft u mij met uw verzoek overvallen. U vraagt mij om een terugblik op het afgelopen jaar, maar ik kijk liever vooruit. En waar de geit aan een touw niet verder kan grazen dan de cirkels hem voorhouden, doe ik weinig anders. Het is ook wat ongemakkelijk voor mij om alles wat ik in het afgelopen jaar tegen ben gekomen, helder te formuleren in de wetenschap dat ook mijn geest niet toereikend genoeg is. Wat ben ik vergeten en wat heeft een zodanige indruk achtergelaten dat ik daar nog enige ophef over zal gaan maken?

Het verleden ligt immers achter mij en ik kan hooguit stellen dat het mij dit jaar wederom gelukt is om met de nodige hoofdbrekens in het reine te komen. Dingen waar ik mijn schouders vergeefs onder heb gezet, heb ik als waterdruppels van mij af laten glijden. De noodzaak om mij ergens druk over te maken dan wel zaken waar ik mij aan zou kunnen ergeren, heb ik daar gelaten waar zij behoren: achter mij. En nieuws dat mij niet kon bekoren heb ik gevoeglijk overgeslagen.

Het grote voordeel van een courant, en waar de journaals niet veel meer blijken te zijn dan een doorgeefluik van ellende, heb ik me nog eens omgekeerd in bed en mezelf het genoegen geschonken om mijn verwarmerende deken in de hoogste stand te zetten. En voor wat betreft de puzzels die ik regelmatig ben tegengekomen, het feit dat Jan van Haasteren dit keer de catalogus van de Kunst10daagse in Bergen voor zijn rekening heeft genomen, gaf mij de grootste voldoening. Dat een werk van Kathinka K en een ander werk van Pauline B. zich mogen schuilhouden achter het schot op zolder, blijkt achteraf gezien een schot in de roos.

Dat Kees O. er alles aan gedaan heeft om zijn zijn ook dit jaar zichtbaar te maken, ook dat zal u niet bevreemden. Dat de Waterkant een succes is geworden door de expositie stelt dat andere succes bijkans in de schaduw. Dat de Lutherse kerk, lijnB, de Vest dan wel de Cantina rollen hebben gespeeld. ook dat stel ik met een wat mismuikt genoegen vast.

Dat de vakantie n Nederland door de hoge temperaturen ietwat vroegtijdig de handel deed inpakken, nam niet weg dat het feit om zo met Vincent, Marlies en Liva op pad te gaan dat andere genoegen is geweest. En dan vergeet ik niet voor uw gemak nog even de tijd die ik in de buurt van Essen heb doorgemaakt. Waardoor inzichten in een andere optiek naar voren zijn gekomen. Verhelderend was het verder dat wikswegen nu een totaal andere dimensie hebben gekregen. En waar museumbezoek werd afgewisseld met echt Chinees eten en het drinken bij de Prael weer garant stonden voor andere geneugten. Ik met andere Jan het Schip mocht bezoeken en dit met Bruno heb weten te herhalen, neemt niet weg dat dit relaas hooguit melding maakt van die enkele hoogtepunten in een totaal van 365 dagen.

Het leed dat mij voor een belangrijk deel bespaard is gebleven, de terugkeer van hen die in het buitenland vertoefden en de dagen die niet veel meer deden dan in 24 uur voorbij te glijden, de wilg die dankzij Dik het loodje voor een belangrijk deel heeft gelegd, de dode vogel die restte op een verkeersbord, de geneugten van het fotogebeuren dan wel het feit dat Bas L. in staat is om zijn fotoboek op termijn aan de goegemeente te openbaren, het feit dat Alkmaars goud en Kaeskoppenstad wederom een succes is geweest, dat de politiek in Alkmaar voor de nodige beroering heeft weten te zorgen, dat bij AZ het dak eraf ging en dat…

nou ja, het geeft het nodige ter overdenking en de wetenschap dat ook voor 2010* de nodige CO2 overleggen zullen gaan plaatsvinden, wens ik u voor nu een heel prettig uiteinde en een meer dan genoeglijk begin!’
vrindik.

P.s. gelieve voor 2010 2020 te lezen, maar dat zal de gemiddelde lezer van dit bericht waarschijnlijk aan zijn of haar billen gaan roesten!