ver voor avond pret!

Als toeval niet bestaat, kan het niet anders dan een voorbeschikking zijn. Dat het moet lopen zoals het loopt en dat het moet zijn zoals het uitpakt. En wanneer iemand denkt daar de hand in te hebben, blijft het de vraag of die hand dit wel bewust was. Met andere woorden, wanneer de dingen gaan zonder dat er sprake is van een opzet, dient de voorzienigheid niet uit het oog verloren te worden.

Dat is heel anders dan wanneer er weer een persco op het programma komt te staan. Een persco?! Kort door de bocht een persconferentie waarbij met man en macht vanachter de schermen een korps aan deskundigen wordt achter gehouden die zich, zonder directe naam en toenaam hebben gebogen over dat wat vele landen al ruim een jaar in de greep weet te houden. En wanneer voorheen brave burgers zich beginnen te roeren dat die ‘flauwekul’ voor de een en de ‘(on)zin’ voor de ander zich voorbereiden op het vieren van een Koningsdag, snel ik nog even terug naar die dag in Den Haag, voorafgaand aan de Koninginnenach’ die zich toen voordeed. En wij Jan B en ik, wilde plannen hadden om juist die nach’ eens mee te gaan beleven, maar ook dat liep toen geheel anders. Want wie maakte in de Waag in Den Haag zijn opwachting?! Ene Freek en ik kon hem een handtekening ontfutselen, waarbij zijn spreuk geschreven op de rekening van dat meer dan voortreffelijke Indonesische eettent, de rekening van 55 euro voor die rijstmaaltijd (die wij uiteraard niet op konden!) het geheel nog van een typisch Haags tintje heeft voorzien. ‘Voor Wik’, schreef Freek, ‘ die zijn schroom overwon!’

En van een zekere mate van schroom was toen sprake, wat woorden gewisseld en nog steeds wanneer ik naar zijn schrijven kijk, denk ik aan die tijd.

Helaas, helaas, ook die tijd is voor altijd voorbij, Den Haag als weduwe waar een Tempo Doeloe nog steeds een bijzondere rol in blijft spelen!