Verrassend!

Altijd weer verrassend wat de goede Sint in mijn schoentje weet te proppen. Hoewel van proppen kan geen sprake zijn, gezien de verpakking die hij heeft ontdekt. Een schoenendoos waar niet alleen een boek in valt te ontdekken, maar meer nog een in Sinterklaaspapier verpakt pakje.

En wanneer ik dat op gepaste wijze open, eerst de ene en dan de andere kant ben ik bang dat de goede man zich heeft vergist, want ik ontdek een tweetal letters. Een W en een P en het zou mij hebben verwonderd wanneer hij in zijn schijnbare verstandigheid zich zou hebben vergist door de letters X en Q door een van zijn roetveegpieten in de schoendoos te verbergen.

Want het aantal vergissingen dat tegenwoordig wordt gemaakt, vallen al tijdenlang niet meer op een hand te tellen, daar heb je vele handen voor nodig en dan nog is het de vraag of je ook dan niet handen tekort komt. Zorghanden bijvoorbeeld, of de handen van handhavers, van brandweerlui die als lieden worden opgeroepen om branden op straat te blussen, relschoppers die er alles aan gelegen is om de huidige situatie nog meer te gaan ontwrichten, kapoentjes die op de een of ander manier zijn gecastreerd waardoor deze ook genderneutraal verder door het leven gaan, voor zij aan een draaiend spit bij Kippie eindigen.

Schoorstenen die in brand vliegen omdat de stenen niet geveegd zijn en daardoor pakjes tegenhouden, haardvuren die onder controle staan en die enkele kachel die vele generaties heeft overleefd. Van een fornuis kan ook geen sprake meer zijn door de inductieplaten die de rol van een gasfornuis hebben overgenomen, stroom die opgewekt wordt en de vooronderstelde transitie die zich waarschijnlijk kan gaan verheugen op energie opgewekt door een kerncentrale, waardoor Groene Stroom in een bedenkelijk daglicht komt te staan, de maan probeert door het grauwe wolkendek te breken opdat die enkele kale boom het schijnsel in de juiste banen weet te leiden. En wat verder het daglicht niet langer kan verdragen, verdwijnt in het zwart van de nacht. met andere woorden ik probeer maar weer een verhaal in elkaar te draaien dat recht doet aan de vertelsels die zijn verschenen in DE STILLE STAD en waar ik een aantal bijdragen aan heb geleverd.

Ik heb er zelfs een aantal titels voor weten te bedenken te weten: SLAPLAND, TOMELOOS MONDKAPJE, WAT HEEFT HET VOOR en niet in de laatste plaats HET KAN (NOG STEEDS) NIET MOGEN. Geen verheffende verhalen, zoals bij mij gebruikelijk gaat het vaak nergens over, maar waar ik wel trots op ben is dat ik Pauline Bakker met haar tijdsbeeld VRIJHEID en Hanneke Mooij met haar bijdragen met de titel CORONAKAPSEL en PLAKJE WORST BIJ DE SLAGER heb weten te verleiden om ook hun bijdragen in dit boekwerk tegen te komen, dat stemt mij tot bijzondere vreugde. Ik bedoel maar, naast het werk van Kees Oosterbaan die met zijn tekenhand weer in de weer is geweest, de bijdragen van Rob Komen als initiatiefnemer en al die anderen die hun licht op dit tijdperk hebben laten schijnen, een boek dat ik van harte aanbeveel

en dat een dank je Sinterklaasje dan wel Kerstman velen zal ontroeren, dan wel eigen herinneringen levend zal houden…