Woensdag, opa's dag…

Woensdag, 3-10-2018.

kwam nog een gedicht tegen dat ik voor vandaag dan maar naar voren breng, nu weet ik wel dat ik eerder een bericht aan Liva heb geschreven, maar wil dit vandaag nog even memoreren: Lieve Liva, Ik ben je opa / heb geen idee / hoe lang ik nog mee ga / want // aan alle begin / komt eens een eind / ook al ben ik jouw opa / voorlopig wil ik je / NU / nog lang niet kwijt. Maar dat staat bijkans haaks op het volgende schrijfsel:

OPA

OMDAT IK HET NIET HOUD,

NOEMT MEN MIJ OUDERWETS

EEN OPAATJE

BEJAARDE MAN DIE IN VREEMDE OGEN

NIET VEEL MEER KAN.

IK BEN WEL OUD IN JAREN, MAAR

MIJN GEEST DOORZIET MEER EN HEEFT

AL ZOVEEL VEULENS ZIEN DART’LEN

KIJKEN NEER OP EEN OUD MAN HIER.

IK WEET, DE TIJD DIE MIJ NOG REST

TEN VOLLE TE BENUTTEN, ZIE OUD ZIJN

ALS EEN NIEUWE JAS

ZAL ZELF STRAKS ZACHTJES IN

GAAN DUTTEN.