7 weken…

Ik wil met mij wel zeven weken, op een elektrieke deken! Al was het alleen maar om de kou uit mijn lijf te jagen. Want koud is mijn huidige standaard en wanner ik naar mijn handen en voeten kijk ontkom ik er niet aan dat ze veelal blauw/paars van kleur zijn. Om over de knie links en rechts dan maar te zwijgen, want die gaan schuil onder een blauwe spijkerbroek. Je zou je er bijkans voor gaan schamen, maar het zal wel wat te maken hebben met de pillen die ik slik.

Genant wordt het pas wanneer een persoon achter de kassa van de Hema hier over vragen gaat stellen. Voor de rest valt hier goed mee te leven, en hoewel het leven vaak even duurt, hoor je mij daar niet over klagen. Ondanks de klaagcultuur waar we in terecht zijn gekomen. Dat neemt niet weg dat ik gisteren wederom een tweetal columns geplaatst heb zien worden. De Flessenpost Alkmaar en Schagen weten mij iedere keer weer te vereren. Waardoor mijn geest mijn hand weet te leiden en ik mijn niet zichtbare pen hanteer. Ach, het houdt mij bezig en op de straat zul je mij niet gauw tegenkomen.

Kou, weet je wel!