Aanvulling.

… want eigenlijk ontbreekt er nog het een en ander. Om zonder het een dan wel het ander tekort te doen, denkend aan gisteren en aan dat getal dat ooit mijn telefoonnummer was op Duin & Bosch, voordat Dijk & Duin zijn entree maakte is het getal 100 dat mij met anderen in contact bracht. In mijn functie van A: sociaal, B: verpleegkundige en C: Commies, hetgeen mijn functie als voormalig psychiatrisch verpleegkundig docent met momenteel de toevoeging ‘in ruste ‘ ongeveer omschreef. Dat ik duvelstoejager op het laatst van mijn werkzame leven ook nog van enige vulling wist te voorzien, was hooguit veroorzaakt door de noodzaak dat wij onder dat regime van ASA kwamen te vallen. Maar dat is dan weer een totaal ander verhaal, waardoor ik afdwaal van dat wat ik eigenlijk vandaag naar voren wil brengen. Want ik heb me erop betrapt dat bij de beelden van gisteren nog een tweetal ontbrak. En met een variant op de Fabeltjeskrant het volgende: bloemetjes dicht en de gebekte snaveltjes toe. Hetgeen de beelden als het ware vandaag verklaart. Maar dan die 100. zij was een Duitse die er niet tegenop zag om haar okselharen te verwijderen, de armen hoog in de lucht en het feit dat de beeldbuis nog niet in staat is om daar de transparantie van de transpiratie naar voren te laten komen, kan het haast niet anders dan dat het lied van Hazes hier een rol in had kunnen spelen. Waarbij ik bloed laat voor wat het is, de tranen laat drogen en mij richt op het zweet dat menig liedjesschrijver mogelijk aan den lijve heeft ondervonden. Nena dus en haar pleidooi voor die ene luchtballon die het af liet weten. Een schoen, een groen met een gat in de hak, alsof die om een schoenlapper vroeg. Maar schoenlappers hebben het tegenwoordig lang niet zo breed niet meer als het verleden heeft gekend. En voor een leest dien je hooguit bij een van Bommel dan wel bij een Jimmy Choo te zijn. Wanneer dat iets te veel van het goede is kan van Haren een uitkomst zijn of is bij Nelson een mogelijke variant op dit thema te vinden. Waarbij ik Ecco en de Bunnymen laat voor wat ze zijn, van nul en generlei waarde. Om die ene draait het dus vandaag, om die ene die het luchtruim verkoos en dit van wat bulderende klanken wist te voorzien. Geen luchtballon in de zin van ballon, hooguit een wat uit de hand gelopen laars die reclame weet te maken voor Hunter Original. Alleen de jager liet vandaag verstek gaan: die had het te druk met het afschieten van damherten onder de rook van Haarlem. Of misschien in de waterleiding duinen in het gebied van Heemstede-Aerdenhout. Maar dat hij geslaagd is in het schieten van een gat in die hak…