Afsluitend…

Gewoon een gewone dag. Hoewel kan in deze tijd een dag nog wel gewoon zijn?! Je hoort ternauwernood nog iets over covid-19, de oorlog verderop blijft de gemoederen bezig houden en waar het CBS zich mee bezighoudt, is ook niet florissant. Prijsstijgingen aan de lopende band, mensen die daaraan werken worden nog steeds onderbetaald, ook de zorg hoeft zich nog niet druk te maken omtrent de mogelijke CAO onderhandelingen en waar bij de Politie sprake is van een loonsverbetering, zal het de overheid nog steeds een zorg zijn dat de zorg hieromtrent nog steeds achterblijft. De wachtlijsten in de zorg nemen toe, mensen die de gevolgen ondervinden toen zij in de frontlinie aan het werk waren en een besmetting opliepen waarbij de gevolgen nog niet zijn te overzien, waar sprake is dat van het uitbetalen van de toeslagenaffaire nog steeds mensen in afwachting zijn van een volgende commissie die zich daarover moet gaan buigen, en waar het voornemen om te gaan bouwen wederom door een rechterlijke uitspraak op de middellange baan wordt geschoven, daar hoeven wij ons niet geheel en al druk over te maken.

Maar dat het aangeeft in welke situatie de BV Nederland zich bevindt, laat dat maar helder wezen: naar mijn idee bevinden we ons in een mist, waarbij niet alleen laaghangende wolken het zicht belemmeren, maar ook de regering tamelijk onzichtbaar blijft, behalve dan Wopke. Want die zorgt er wel voor dat hij op de een of andere manier in het middelpunt van de belangstelling blijft staan…

Dat neemt niet weg dat ik nog een aantal foto’s aan deze gewone dag wil gaan toevoegen, te weten foto’s van mijn zus. Ergens onderweg gefotografeerd, waarbij Banksy een rol speelt en het vervoer dat zij onderweg tegenkwamen een andere rol. Dat zij op vakantie zijn en Kris de honneurs waarneemt, is eigenlijk wel een leuk einde aan de eerder naar voren gebrachte berichten.

Een andersoortige Memory Lane…