Alledaagse (on)zin.

Ik ben liever lui dan moe. Misschien is gemakzuchtig een betere omschrijving sinds de uitvinding van het gemak door de mens. Want als ik me eenmaal op dat gemak voel, is het niet alleen een kwestie van loslaten maar vaak ook een kwestie van ontlasten. Hoe simpel kan het leven zijn en hoe eenvoudig is het niet om van de gemakken waarin het leven voorziet, gebruik te gaan maken. Behalve die keren dat er geen plek is om van dat welwillende gemak gebruik te kunnen maken. Wat is eenvoudiger dan de deur in het slot te houden, de kleuren en de geuren tot je door te laten dringen, het genoegen om twee keer van de gebruikte sambal te genieten en jezelf te excuseren wanneer een ander met jouw kwalijke geuren wordt geconfronteerd. De remsporen van jouw voorgangers voor het gemak maar even te vergeten… denk ik vandaag terwijl ik gisteren aan mijn geestesoog voorbij laat trekken. Wederom een happening in die Grote Kerk, het boekwerk aangeschaft en terwijl de roffels van Han Bennink nog nadreunen eenvoudigweg naar de hemel staren waarbij de wolken er alles aan doen om de gelegenheid te baat te nemen. Een abstractie die zich niet zozeer door kleur maar meer door vorm tevoorschijn komt. Een zonovergoten dag die langzaam in de avond overgaat en die recht doet aan een dag dewelke zich heeft gekenmerkt door een bepaalde landerigheid voordat het vuurwerk in die kerk zorg droeg voor een bepaalde apotheose. En waarbij een eenvoudig biertje van Heineken ervoor heeft gezorgd dat Hij En Ik Nemen Elke Keer Een Nieuwe HEINIKEN. Maar een gewoon biertje kan natuurlijk ook, tenslotte heeft LIDL met een onzekere regelmaat Oettinger in de aanbieding, om van de Skuumkoppe maar te zwijgen. Tenslotte ligt Texel niet direct om de hoek en laat het duinwater uit Castricum zich verleiden om dat Tesselse bier van het nodige vocht te kunnen voorzien. Daar hoef je geen eigen bron voor aan te boren. De warmte houdt aan, de terrassen draaien overuren en de prijzen stijgen navenant. Een gevoel van de vakantie in eigen land viert regelmatig de boventoon, de lokkertjes van andere landen zorgen voor een daling van de prijzen en de reisbureaus weten van gekkigheid niet wat ze nog meer voor dumpaanbiedingen kunnen. De zomers in Zeeland laten Saskia en Serge weer tot leven komen en je hoeft niet naar Indonesie om het Brandend zand van Anneke om te zetten in dat lied wat zonnestralen laat regenen. Hooguit dat de dijken smachten naar wat water, de scheuren doen denken aan vulkanen die elders ervoor zorgen dat het Spaanse graan op termijn de orkaan weet te doorstaan en dat ik er voor vandaag de brui aangeef, niet eerder echter dan dat de wolken van gisteren ervoor hebben gezorgd dat de onzin van vandaag mogelijk ook de morgen weer gaat halen!