Beren

Hoe gevarieerd wil je het vandaag hebben. De logica van de huidige tijd gaat zeker niet op en dat wat de zaterdag kenmerkte, gaat nu op aan vormen van verveling, van allenigheid, van iets bedenken wat er absoluut niet toe doet, dan maar weer eens een rondje rond het blok, een woordje op dit blog, benzine tanken omdat de prijs is gedaald, kibbeling eten omdat dit zo goed smaakt, met moeder Corry het over de stilte hebben en haar verhaal omtrent de oorlog aanhoren, het gestamp van de laarzen van de Duitse bezetter, het feit dat haar vader schuil zocht in de duinen, het bombardement op het Vliegveld Bergen, les krijgen in het Witte Kerkje in Groet en de boterhammen die zij met haar zus Nelie kreeg van Duitse soldaten, kuch, roomboter en suiker om van te smullen terwijl haar ouders zich hieromtrent zorgen maakten…

De stilte die haar aan het verleden deed denken, en de koffie die bijkans op was, het pak dat ik haalde en vervolgens bij haar langs bracht, de telefoon die gaat, Michael aan de bel hangt en niet veel later Jan van Heumen die het heeft gepresteerd om 73 jaar te worden, waardoor hij mij nog steeds dagen als een voorganger vooruit blijft gaan. Ik volg in zijn spoor en heb niet veel meer te doen dan naar zijn verhaal te luisteren,en dan de vraag: ‘wanneer denk jij dat Ria huiswaarts keert…?! En ik antwoord met: ‘als het goed is aan het einde van de aankomende week, maar durf dit niet met zekerheid te stellen, want… een ander probleem zou zich kunnen voordoen: quarantaine mag niet worden uitgesloten…’

En dat dient dan weer als een sluier over het geheel te gaan hangen, hoewel. Beren heb ik al eerder gezien en beren zien geen brood in dat wat ik weet te bedenken. Met honing kan ik ze niet gaan verleiden, laat staan dat wanneer de beer los gaat ik niet weet welk een ravage dat beest zou kunnen aanrichten. Figuurlijk gesproken dus, want ook de beren zijn uit het circus verdwenen. Wie taalt er nog naar om een beer met een hoedje op z’n kop op een fietsje in de piste te zien rijden, tenzij dit een elektrieke fiets van het merk Pasla zou kunnen zijn..

Ooit was daar het boek ‘De bonte droom van het circus’ dat ik ooit met plaatjes heb weten te vullen. Sparen bij de roomboter die mijn grootouders van moederskant spaarden. Waardoor ik, tot de dag van vandaag, nog steeds iets heb met dat circus. Het helpt mij met dromen wanneer ik de huidige werkelijkheid onder ogen kom. Het leidt af, het doet wonderen, het is alsof het net niet echt is terwijl het zo echt is als de neten. Daar kan geen luizenmoeder tegenop, om maar eens een utopie naar voren te brengen.
Dat is gespeeld, gebaseerd op werkelijke ervaringen maar de huidige werkelijkheid zal straks als andere ervaringen worden geplaatst.
En daar, daar doe ik op mijn manier nu melding van!

Toelichting & verantwoording:

foto 1: een nest jongen ergens in verwegistan…
foto 2: kunstwerken van Pauline Bakker
foto 3: werk van Pauline, waarin ik mijn huidige situatie herken…
foto 4: een kijkje vanuit het oogpunt van Ellen,
hetgeen de tuimelende gedachten in mijn hoofd als zijnde geen logica naar voren brengt..