BLIK in het VERLEDEN.

Ik had er zo graag deelgenoot van willen zijn, maar helaas nu het weer kan, word ik beperkt. Dat neemt niet weg dat ik toch nog wat beelden van een recentelijk verleden heb gevonden en daar waar Kaeskoppenstad wederom een verbeelding naar voren brengt, aarzel ik niet om daar toch maar weer melding van te maken. Was het alleen maar om de tijd van toen naar de huidige tijd te gaan versnellen, hoewel van een versnellen geen sprake kan zijn. Verbeelding en het feit dat de mensen toen in een veronderstelde armoe hun levensverwachting niet zo groot achten als tegenwoordig, dat gegeven en het feit dat toen ook gekken en dwazen de straten bevolkten waar nu zwervers en daklozen het pleit gewonnen hebben.

De gasthuizen zich moesten behelpen met niet de meest verfijnde instrumenten en het vuur en watervrouwtje voldoende emplooi vond, de tandarts manmoedig de rotte tanden en kiezen er op een hardhandige manier uittrok en de dood welig tierde, waar mondkapjes de pestdokters voor een kraaiachtig verschijnen zorg droegen, het heeft veel weg dat niet de veranderde tijden maar de huidige omstandigheden nog steeds tol vragen waar menigeen ook nu nog zijn of haar tol voor dient te betalen…

En dan te bedenken dat een Stad als Alkmaar zich uitstekend leent om het verleden naar voren te brengen, met zijn smalle straatjes en de grachten, waar spelletjes gespeeld kunnen worden en ook de Latijnse school zich mag verheugen op mensen die zich lenen om ook wetenschappelijk van het nodige onderricht in kennis worden gesteld. Waar de Alkmaarse voet vanuit het verleden heden toepasbaar wordt gemaakt en Jan R. er niet voor schroomt om zijn rijkelijke fantasie naar voren te brengen…

Burgers, boeren en buitenlui worden getrakteerd op de tijd van toen en de Alkmaarse Stedenmaagd op leeftijd haar gang langs de grachten stijlvol naar voren brengt. Waar de builenpest hoogtij viert en ik het aangenaam genoegen heb gehad om met Geep de nodige woorden te wisselen. En waar menigeen heel volgzaam paradeert, terwijl de vele fotografen hun werk doen door de kaartjes in de digitale toestellen vol te schieten. Dat ik het mis een feit, dat ik het kleurrijke spektakel dit keer niet op de voet kan volgen, neemt niet weg dat ik (in)direct daar toch maar weer melding van maak.

Op naar… een volgend jaar!