Boventoon voeren

De laatste dag van de eerste maand van dit nieuwe jaar. Een dag die dit keer in het teken staat om elders door te gaan brengen. De noemer is heel simpel: de zinnen verzetten. Want wanneer de zinnen kunnen worden verzet, bestaat de kans op onzin veel minder. Nu weet ik wel dat het mij geregeld lukt om zin met onzin te mengen, gelijk een gerecht niet altijd volgens de gebruiksaanwijzing in elkaar dient te worden gedraaid, hooguit dat een enkel toefje van het een dan wel een snufje van wat anders ervoor zorgt dat er sprake is van een andersoortige ‘beleving’ om maar eens een platitude naar voren te brengen. En van platitudes hangt tegenwoordig de wereld aan elkaar. Niet echt noemenswaardig wat er vandaag in de wereld gebeurt, plaats en tijd laten zich nu eenmaal niet in een hoekje drukken, gebeurtenissen vragen even om aandacht om vervolgens weer plaats te maken in de stroom van dagelijkse dingen. Weet nu nog niet wat ons straks te wachten staat, wat gisteren was is vandaag verleden en wat overmorgen in de aanbieding heeft zal niet veel anders zijn dan wat zich vandaag heeft voorgedaan. Dit heeft dan ook meer weg van een voorschot, vooruitlopen op ongekende gebeurtenissen als eerder aangegeven, het feit dat mijn blog ook vandaag weer kenbaar wordt gemaakt aan die ongekende wereld… kleurrijk, grauw dan wel wit, wat maakt het uit wanneer het grijs van mijn haren de boventoon voert!