Compositie in F

Ik ben er: klaar mee, klaar voor en desnoods, als het niet anders kan, klaar over steek. Maar met dit laatste schiet ik geen steek op, laat staan dat ik meters vooruit ga, ook dat valt echter te betwijfelen gezien de voormalige functie van vrijwillige klaarovers. Nu zijn het vormen van begeleiders, gehuld in opzichtige pakken die de voetganger, de fietser, de automobilist helpen de weg veilig over te steken. Verkeersregelaars, die als oogmerk hebben de gebruiker te attenderen op het feit dat bepaalde wegwerkzaamheden aan de hand van hun instructies gevolgd dienen te worden. Maar ook een verkeersregelaar kan wel eens wat last hebben van oogkleppen en wanneer er niet duidelijk wordt gecommuniceerd alsnog de veiligheid in gevaar gaan brengen. Waar ooit zebrapaden van knipperbollen werden voorzien om de gebruiker veilig naar de overkant te brengen, klaarovers klaar stonden om schoolkinderen ook naar die ander kant te brengen, zijn het nu de ratelende geluiden en de groene lichten die ervoor zorgen dat gebruikers met versnelde pas de overkant halen, alvorens het aanstormende verkeer zich weer opmaakt om met de snelheid van Max alsnog een wat verlate oversteker alsnog in het ziekenhuis te laten belanden. Dat neemt niet weg dat de twee eerste gezegden te pas en waarschijnlijk ook te onpas geregeld de gesprekken die zich voordoen weten te halen. Wanneer iemand ergens klaar mee is, geeft het geen pas om die iemand alsnog over te halen om toch nog mee te gaan doen. Het feit dat iemand laat blijken ergens een punt achter te zetten, geeft de ander toch nog de gelegenheid om met zijn veronderstelde suggesties alsnog de balans in een andere richting te laten overhellen. Het feit dat er dan sprake is van een glijdende schaal, de overwegingen en de afwegingen alsnog de revue zullen passeren staat haaks op de uitspraak er klaar voor te zijn. En wanneer daar dan ook nog eens het woord helemaal aan wordt toegevoegd, heeft veel weg van het feit dat de betrokkene staat te trappelen om zijn spirit in deze, smoel te gaan geven. Een ander element is het volgende: de vraag ‘alles goed…”!’ Onmogelijk dat de vrager in deze een idee heeft omtrent het woord alles. Want stel nu eens dat ‘alles’ goed zou zijn, er niets te klagen valt, dat zou toch afbreuk doen aan de mens die deze vraag voor zijn of haar kiezen krijgt, onderweg naar een tandarts om met het vooruitzicht van een wortelkanaal behandeling zich niet veel later over te geven aan de veronderstelde kundigheid van de ‘smoelensmid’, zich met een krampende buik en een opengesperde bek zich zo’n behandeling laat welgevallen. Ik geef het je te doen en wanneer je uiteindelijk de martelgang hebt doorstaan, komt de assistente met een vervolg afspraak naar voren. Want eenmaal in de handen van die speciale medicijnman kan een enkel paracetamolletje de pijn van de behandeling niet direct weg nemen. Dan wordt opeens een ‘klaar over’ een utopie. Dan kan er geen sprake meer zijn van enige vorm van veiligheid en staat de desbetreffende minister waarschijnlijk met een mond vol tanden. Veiligheid en alles wat daaraan te koppelen valt, en eerder genoemde verkeersregelaars dan wel beveiligers: een wereldbaan. En de wetenschap dat er opleidingen voor zijn, dat de vraag groter is dan het aanbod, dat weer en wind, ijs en weder dienende ook nog eens wordt betaald… Ik denk erover om mij maar te onthouden van enige belangstelling. Tenslotte draait tegenwoordig al een belangrijk deel van de maatschappij op vrijwilligers, maar wanneer dit weer leidt tot een bepaalde verplichting…. Liever kleur ik mijn dagen met de onregelmatigheid die ik soms tref in de agenda. Als bijvoorbeeld de dagen in het vooruitzicht. Wanneer dan ook nog eens de zon schijnt… En deze worden zijn bedoeld om de opdracht compositie van het fotocafe van een ondertoon te gaan voorzien!