De DANS

Je komt altijd wel weer foto’s tegen, waar je het bestaan niet meer voor de geest kon halen. Zo ook vandaag, wanneer ik een poging onderneem om wat schrijfsels op een ander medium te zetten. Het lukt mij niet om het een naar het ander te verplaatsen en om Martin direct op hulp te roepen, dat gaat voor vandaag even te ver.

Even tot hier had gekund, maar die show dien ik aan anderen over te laten. Het is als de dans van de verdwenen wethouders, als een vorm van een dodendans. De Danse Macabre. En die andere foto laat het nodige aan de verbeelding over. Je moet er maar op komen, wanneer je zo’n object tegenkomt. Iets wat neigt naar een vorm van surrealisme, waarbij toch nog het ander valt te ontdekken. Niet direct bedoelt om iemand op een ander been te zetten, hoewel het daar wel dege lijk op lijk t. En waar spaties te vinden zijn, is het ook de bedoeling om met lijken in de weer te gaan.

Alhoewel het niet altijd lijk t waar het op b lijk t.