De zolder wacht…

Ik verwacht een mogelijke omslag. Die omslag blijft uit. Nu weet ik wel dat ik niet alle kaarten op die omslag gezet heb, maar dan toch heerst een gevoel van enige teleurstelling. Nu weet ik wel dat Tuitjenhorn ‘of all places’ niet een uitgesproken locatie is voor kunst, maar dan nog. Natuurlijk zullen er mensen zijn geweest die blijk hebben gegeven van hun belangstelling, maar doordat ik niet aanwezig ben geweest heb ik hun opmerkingen niet tot mij kunnen nemen. En dat is een omissie mijnerzijds. Daarnaast heb ik riant uitgepakt en was mijn bijdrage daardoor overweldigend. Ach, hoe je het wendt dan wel keert, het heeft er toch toe geleid dat de zolder voor vele weken werd ontlast van de last die ik van de week wederom op zolder achter het schot mag gaan verbergen. Maar… ongekenden hebben mogelijk een blik geworpen op de kunst van voor hen bekenden en een aantal onbekenden. Hebben zich toch een wijle aangenaam laten verpozen. Hebben op- en aanmerkingen met anderen gedeeld, hebben blijk gegeven van hun belangstelling alvorens over te gaan tot de orde van de dag. Ook dat is inherent aan exposeren, het in ontvangst nemen van complimenten en het incalculeren dat dingen nu eenmaal anders lopen dan kan worden verwacht. Neen, hier zit niet een gefrustreerde achter dit apparaat, hooguit een hobbyist die met zijn werken een poging heeft ondernomen om de wereld die hij ooit zag met anderen te gaan delen. En volgens mij is dat delen bijzonder geslaagd, hooguit dat ik er niet in geslaagd ben om mijn bijdrage elders een plek te kunnen geven, waardoor die eerder genoemde zolder weer wacht.