Duitsland deel III

De wereld wankelt en wandelt door. Festiviteiten vinden weer plaats, de lederhosen worden weer tevoorschijn getoverd en ook de dirndl laten zich niet onbetuigd. Het bier is weer best, de inflatie kent geen einde en wanneer er sprake is van een hyperinflatie, waren de banknoten hooguit in staat om de kachel voor even te laten branden. Het Ruhrgebied wordt bezet door Frankrijk en de Verenigde Staten van Amerika reikt Duitsland de hand, opdat deze in staat wordt gesteld om onder het Verdrag van Versailles uit te kunnen komen. En dan heb ik het nog steeds niet over dat mannetje dat zo nu en dan zichtbaar is tussen de coulissen, waar geregeld een nieuw decor naar voren komt. Dan is er sprake van een interbellum, waardoor weer nieuwe ijzers in het vuur komen te liggen. Groei en bloei en een herbewapening nemen een aanloop, de wereld in zekere zin op zijn kop en nieuwe stromingen in de cultuur beginnen aan een niet te stuiten opmars. DaDa heeft van zich laten horen, de kracht van de macht ligt verscholen in de armen die geheven worden, roerige tijden in het Ruhrgebiet zijn achterhaald en ook Frankrijk krijgt de kans om aan te sluiten bij de vaart der volkeren die zich onstuitbaar opdringt.

Waardoor dit verhaal een onvervalst vervolg krijgt en ik bij hoog en bij laag niet weet waar te gaan eindigen. Terwijl er nu rust heerst op velerlei fronten, autobahnen het vervoer zichtbaar tegemoet gaan komen, de snelheidsduivels van zich laten horen en datzelfde Duitsland te maken krijgt met een boycot van verschillende landen die besluiten niet mee te doen aan de Olympische Spelen, in Neurenberg een maximaal gebouw dan wel een amfitheater ervoor zorgt dat het Coloseum in het niet verdwijnt en Duitsland steeds meer mannen als soldaat verder laat marcheren, is het Colijn die het Nederlandse volk aanspoort om vooral rustig te gaan slapen. Zijn er velen die op hun colbert een gebroken geweertje zichtbaar dragen en is het Volk geregeld in staat om de verjaardag van haar Koningin te vieren. Dat in Nederland met paarden wordt geoefend, dat een wielerkorps deel uit maakt van ons leger en dat ons nog het nodige wacht…
Ach, Nederland legt zich ter ruste na de geruststellende woorden van Colijn en wat morgen wacht, kan nog wel een nacht verdragen.