Een goed gesprek.

Een goed gesprek! Daar is niets mis mee, vooral wanneer het ergens over gaat. Over een opleiding bijvoorbeeld, over werken in de verschillende velden van de GGZ, over het leven in het algemeen en bijzonderheden in datzelfde leven. Over leven en de dood die zich op allerlei manieren nog steeds weet te manifesteren, over groter groeien en het falen wat zich tijdens ieders leven kan gaan voordoen, over de vergissingen, over mogelijke zonden, over jong zijn in een andere tijd en in doorsnee het feit dat door ouder te worden er andere mogelijkheden kunnen ontstaan. Dat je gezichtspunten in de loop der tijd aan veranderingen onderhevig zijn en dat stomweg kijken naar de bomen die boven je uitgroeien, het vliegtuig dat zijn opwachting maakt en het bankje zit zoals het zit.

Niet zo bijzonder echter wanneer de een met een boodschappentas bij die ander neerstrijkt, er niemand op die boodschappen zit te wachten, automatisch er zaken naar voren komen die je gemeenschappelijk hebt meegemaakt, daar deelgenoot van wordt en de rust bijkans een vanzelfsprekendheid is, voorwaarden die er als het ware voor zorgen dat een goed gesprek kan gaan plaatsvinden. Geen bijzondere belangen een rol spelen, maar er eerder sprake is van een meer dan gewenst contact met een grote mate van diepgang. Waarbij ook ‘hete hangijzers’ de revue kunnen passeren, waarbij schroom achterweg blijft en er sprake is van een oprecht gesprek. Zonder enige belemmering.

Een zeldzaamheid in de huidige tijd, waarbij tijd als belangrijkste gegeven velerlei rollen kan gaan spelen, gelijk de mens in staat is en blijft om vele rollen op zich te nemen. Zich daar niet altijd even bewust van is, het onbewust verlangen naar de achtergrond verdwijnt opdat die andere zaken als dagelijkse beslommeringen ervoor zorgen dat de wirwar van gedachten die door het hoofd kunnen spoken, naar de schimmige wereld van het brein worden verplaatst alwaar zij naar de achtergrond verdwijnen en daardoor oplossen in dat menselijk zijn.

Zo’n dag met zo een gedeeld moment op een doordeweekse vrijdag is niet alleen verhelderend, maar ook nog eens van een zodanige aard dat ik er niet aan ontkom om daar melding van te maken. Bedankt dus Jelmer die als Wim vandaag een rol speelt in mijn bestaan.