Knop om!

Het is vaak zoals het is. Op zich heb ik daar geen moeite mee, laat staan dat ik enig bezwaar maak, maar wanneer ik een enkele keer wel bezwaar maak, doe ik dit vaak met een bezwaard hart. Het is dat het nieuwe normaal appelleert aan een veranderde moraal, dat neemt niet weg dat de huidige samenleving allengs op de oude voet terugkeert. Natuurlijk valt er het nodige op af te dingen, die anderhalve meter als nieuwe standaard en de gescheiden huishoudens die wel met z’n vieren in een auto mogen verkeren, maar bij het uitstappen die ene regel weer dienen toe te passen, rechts houden wanneer dit staat aangegeven en links als tegengestelde richting voor laten gaan, hoesten, proesten en niezen in de elleboogsplooi, het knopje bij de oversteek niet met een vinger aanraken en voor je goed en wel thuis bent al 33 keer je handen in de gel gedoopt, zorgvuldig het benodigde product uit het schap gepakt en alvorens de huisdeur te openen wederom doordrongen van het feit dat het eerste wat je dient te doen bij behouden thuiskomst, wederom je handen te gaan wassen…

Goed, de Kamers zijn met reces, de vliegtuigen gaan de lucht in van Speijk achterna, de bloemetjes die buiten staan worden met hun verwelkte knopjes in de GFT kliko gedeponeerd, en wanneer de vlijtige liesjes het spontaan af laten weten is het slechts een enkele roos die het in haar kop haalt om alsnog het groen van een kleur te voorzien…