Sappelen…

Sommigen dienen te sappelen voor hun bestaan. Anderen hebben de neiging om vanuit de grote hoop met pecunia om zich heen te smijten, kunnen zich nog een duurdere auto permitteren, een nog groter huis met nog meer kamers en minimaal vijf badkamers, een riant gastenbedrijf, een chef kok en een butler om de drankjes te serveren en de gasten zo aangenaam mogelijk te verwennen, waarbij die hapjes absoluut niet doorsnee tapas hapjes van AH zijn. En zeker niet wanneer deze in de aanbieding zijn en wordt verwacht dat je de bonuskaart door de scanner laat checken. En aan de andere kant is daar de voedselbank, afhankelijk van de restanten van die markten zowel van de super als van de koopman die nog steeds zijn waren slijt op die eerder genoemde markt.

Eigenlijk komt het er steeds meer op neer dat wanneer sprake is van meer, het minder automatisch op een tweede plan geraakt. En wanneer er politici zijn die er van alles uitkramen, de een wordt omschreven vanwege zijn flamboyante voorkomen in casu zijn niet doorsnee normale schoenen, de ander omtrent een zeker pragmatisme en dan tot running mate wordt verklaard, het spanningsveld tussen conservatief en vooruitstrevend minimaal van elkaar te onderscheiden zijn, dan zal straks de bevolking misschien nog een groter beroep moeten doen op die voedselbanken die momenteel al gebukt gaan onder de toenemende last van hongerige kinderen. En wanneer die meer vermogenden garant staan voor het grootste deel van het kapitaal, zouden belastingmaatregelen een vorm van soelaas kunnen gaan bieden, maar… het schijnt zo te zijn dat het eerste miljoen het moeilijks te behalen valt, maar wanneer deze buit binnen is, gaat stomweg de kassa rinkelen en blijft dit vrijwel constant doen…