Een graantje of een steentje?!

De wereld op z’n kop en de natuur probeert daar een graantje van mee te pikken. Of een steentje aan het geheel bij te dragen. Ieder vergelijk gaat vandaag de dag per ongelijk en waar de toekomst zich verborgen houdt, dat is op dit moment een raadsel. Zal de wereld gaan veranderen? Zullen mensen zich meer bewust gaan worden van hun zwakte? De kracht van een bestaan te vinden in een schoenendoos? Kwetsbaar zijn wij en gelijk makke schapen waren wij gewend om over dammen te gaan lopen, de een nog verder weg dan de ander en het zien van nieuwe werelden blijken momenteel illusies in een notendop. Gaat de wereld kopje onder en is dat al eerder genoemde vergelijk nog steeds per ongelijk.

Machthebbers die denken het voor het zeggen te hebben, oorlogen die nu totaal op een andere wijze worden uitgevochten en een natuur die opbloeit. We waren het zo gewend, we vonden het zo vanzelfsprekend, iedere dag een herhaling van de voorafgaande, de file, de werkplek, de anderen in al die heilige koeien, treinen overvol en metro’s idem. Bussen afgeladen en fietsers die geen moeite deden om rekening te houden met anderen.
We zeggen elkaar weer gedag, lopen met een boog om de anderen heen, gaan maar weer de planten snoeien, weten van geen opruimen en belasten daar de vuilophalers mee. Ieder uur en half uur een upgrade op de radio, zoveel doden meer, zoveel besmettingen vastgesteld en zoveel mondkapjes voor hen die zorgen. Zorgen dat het enigszins beperkt blijft, zorgen ook om die ouderen die aan het verpieteren zijn, zorgen om familieleden in het buitenland en de vraag wanneer…

Maar ook die vraag laat zich niet beantwoorden, dus doe ik het vandaag maar met een witte bloem. En bloesem aan de bomen die meestal niet eerder bloeiden dan dat mijn verjaardag in zicht kwam.
6 mei en vandaag is het de vijftiende april. Vooruit dan maar, laat ik dan maar mijn steentje voor vandaag gaan bijdragen, of misschien toch wel een maiskorreltje meepikken.