Een vonnis…

Als Lyme voor een belangrijk deel je leven beheerst, heb je eigenlijk geen deel van leven. En wanneer aantoonbaar die Borellia bacterie in het bloed wordt geconstateerd, heeft het veel weg van een rechter die een uitspraak doet: levenslang tot de dood daarop volgt. Dat dit de nodige tranen tot gevolg heeft staat haaks op het feit dat het wondertje LIVA zich op dit moment niet bewust is van de situatie rondom haar ouders. Maar dat de uitslag uiteindelijk een bevestiging is geworden wat eerder niet aantoonbaar was te maken, dat, juist dat doet de mens beseffen hoe kwetsbaar een mens kan zijn. En wanneer het dan je eigen kind betreft, Marlies in dit geval en er sprake kan zijn dat ook Vincent en LIVA met dit monster in aanraking komen, dat maakt het dan weer totaal anders. Waar weerstand en immuun systemen een rol spelen bij de gemiddelde gezonde mens, zullen dit de scheuren in het bolwerk van de verdediging zijn. Waar progesteron (een zwangerschapshormoon) een gunstige invloed op Marlies heeft kan zij, zolang als zij borstvoeding geeft, geen sprake van zijn. Mogelijk dat supplementen in deze een onderdrukkende rol kunnen spelen, maar daar hangt dan weer een prijskaartje aan. En waar bij sommigen geld geen rol speelt, is dat in hun geval wel degelijk aan de orde. Want inkomen en uitgaven patroon staan al jaren niet in verhouding tot elkaar, de verzekeraar laat het afweten dus zal alles uit de eigen knip moeten komen. Naast het feit dat er geen adequate behandeling voor deze ziekte bekend is, blijft het schipperen tussen wal en schuit, tussen kwaliteit van leven en ziek zijn, tussen momenten waarop je je heel bewust bent van hetgeen in je armen ligt, wat poept en plast en geregeld een gulle lach, alvorens wederom de honger te stillen door de borst te zoeken en deze leeg te drinken. Dat is vandaag de andere kant van het verhaal dat naar voren is gekomen door het bloedonderzoek wat vandaag zijn beslag heeft gekregen. Hetgeen een domper is, maar waar zij wel degelijk rekening mee hebben gehouden. Een tussenweg lijkt heel ver weg, het klimaat hier heeft geen gunstige invloed op het ziek zijn en daardoor op het welzijn van Marlies, Vincent in wat geringere mate en op LIVA in het bijzonder. Dat dat monster haar in haar greep houdt, dat stemt mij wat verdrietig, waarbij dat verdriet in zekere zin een eufemisme is. Het maakt mij kwaad, maar ook vloeken helpt dit keer niet. Als ik zou weten wat wel zou kunnen helpen…