… en we hossen…

Het een kan van invloed zijn op het ander. Maar wanneer het ander het af laat weten, komt ook het een in de knel. Naarstig op zoek naar een oplossing, ofwel handelen naar bevinden een mogelijkheid om een ramp te voorkomen. Wanneer is er sprake van een ramp? Wanneer je wordt afgesloten van een enrgieleverancier die in een bevoorrechte positie verkeert? Of een Minister die zich bezighoudt met het klimaat. En daar velerlei vooruitzichten naar voren brengt om op termijn tot een reductie te kunnen gaan komen. De prijzen op voorhand verhoogt, opdat de goegemeente daar op termijn buffers voor kan gaan aanleggen?

En om over buffers te spreken, hoe komt de volgende voorjaarsbegroting er uit te zien. Zou Kaag in staat zijn om de gaten in de Staatkas weer op termijn te gaan dempen. Staat ons nog het een en ander te wachten voor wat betreft de eigen bijdrage op het vlak van de zorgverzekering? En zullen de pensioenfondsen ook in de toekomst nog een groter bedrag aan het pensieon kunnen toe gaan voegen? Wachten tot het later wordt en dan wel zien wat mogelijk is, kan een optie zijn.

Zolang er nog brood op de plank te vinden valt, valt het eigenlijk nog wel mee. Maar wat te denken wanneer je 1 tomaat tot je neemt en deze tomaat 0,52 eurocent moet kosten. Ruim een ouderwetse Nederlandse Gulden uit een tijdperk dat ook alweer ruimschoots tot het verleden is gaan behoren. Of wanneer je op vrijdag bewust gaat tanken, opdat je een aantal centen op een liter wenst te besparen? Dat het indirect de staatskas ten goede komt, dat er weer sprake is van een Koningsdag die ook bij nacht en ontij zich mag verheugen op het ‘gemene volk’, op jacht naar ’tweedehansies’, naar een ongebreidelde hoeveelheid zooi die van zolders afkomstig is en dat de vuilophaaldiensten klaar staan om de troep van de straten weg te vegen, ook dat hoort bij het verhaal.

‘En we hossen en we klossen en we zijn zo blij, want er zijn uitsluitend lieve mensen bij…’ Nou ja, bij wijze van spreken dan!