ffnupdeet

Hallo vrienden en vriendinnen!
Neen, jullie hoeven er niet bang voor te zijn dat ik er vandoor ga! Verre van dat als je bedenkt dat mijn maximale reikwijdte tot op dit moment beperkt is tot een rondje plee, de bedrand, de tafel en een stoel, de rollator die mij van heen naar weer weet te begeleiden, mijn kwikzilveren geest die zich uitsluitend met korte stukjes tekst bezig houdt, de National Geo Graphic verhalen die mij in het verleden werpen, de Gladiator die waarschijnlijk om een dik belegde boterham voor zijn gezin thuis te kunnen schotelen net deed alsof al die bloedige gevechten op leven dan wel dood de schijn van het publiek voor het lapje wist te houden, dat een Toreador iets doet met een rode lap en dat wanneer mensen een rode waas voor ogen krijgen, je niet vreemd moet opkijken wanneer de hulpdiensten uitrukken en na de daad de kranten vol staan van het delict dat gepleegd is.

Althans, wanneer ik de krant mag geloven en het gelovig volk aan de voorgangers over laat die de kerken weten te overtuigen dat hun heiland elders om de hoek staat te wachten om zij die daaraan toe zijn naar de Hemelpoort te gaan begeleiden, waarbij Petrus momenteel de schone taak heeft om met een QR code te zien of je wel coronavrij het Hemelse Gerecht tegemoet kan treden. Want dat daar het laatste woord zal worden gesproken, daar kan geen Mark noch Hugo noch Ferd met hun overtuigingen en hun pleidooien tegenop. Gele hesjes zijn ingeruild voor gele vaccinatiebewijzen, de grenzen worden duidelijk aangegeven en waar Schengen een rol kan gaan spelen, lukt het Oom Piet niet terug te keren uit Amerika.

En die 7000 koeien die elders staan te loeien, ook Ria is niet te beroerd om een Valkenier in te huren, want als zij in het verleden heeft gesteld een kouboy als man te willen hebben, rijden twee eenzame cowboys (hun namen doen ertoe: Johnny & Rijk) over de uitgestrekte heidevelden van de Veluwe waar de grote boze Wolf niet te beroerd is hen van hun mondkapjes (dit keer rood) te beroven.
Geen Troika te bekennen en ook Drs. P doet er dit keer het zwijgen toe, met andere woorden: maandag een dag als volgend op de voorafgaande zondag, het bezoek aan de arts om draden te laten verwijderen, om de huidige situatie niet alleen in ogenschouw te nemen en het bed in te wisselen voor een uitje naar de huisarts, eerlijk gezegd heb ik weinig te klagen hooguit dat de ondergeschikte pijn mij wel blijft herinneren aan de hoeveelheid metaalwaren die momenteel in mijn been terug te vinden zijn. Maasdam & Dekker, handelaren in (oud) ijzer en metalen zullen nog even moeten wachten!

En voor wat betreft de zorg: daar kan menig zorgverlener nog een puntje aan zuigen, dat moet ook nog even worden genoemd. Niet direct dat de ‘zuster’ ja zegt, maar als zij mij niet op mijn oefeningen attendeert, heb ik eerlijk gezegd nog steeds de neiging om mij daar met een wat slap excuus uit de voeten te maken.

Maar ook dat laatste is een vorm van grootspraak: met die ene voet wil het wel lukken, die andere hangt als een sleepanker aan mijn billen vast…