Folklore…"!

Folklore” Geenszins! Noem het een vorm van werken van barmhartigheid om de nietsvermoedende toerist te behagen. Waar ooit werd afgesloten met die vergelijkbare woorden: een welbehagen. Kom daar nog eens om wanneer je oog in oog komt te staan met ie wit gekleedde dragers, herkenbaar aan de kleur van het veem waartoe zij behoren. En van die kaasmeisjes die zich verheugden op die kaasjongens, waar geen spoor meer van te ontdekken valt. Hetgeen waarschijnlijk een ietwat onbehaaglijk gevoel bij hen teweeg bracht. Wegen waag, gewogen en mogelijk ietwat te licht bevonden. Gelukkig leven we niet meer geheel en al in de Middeleeuwen, waarbij verbrandingen van heksen, dan wel te water latingen van hen die van bozerij werden verdacht, alsnog in een vorm van verdronkenschap uiteindelijk zorgde voor een rehabilitatie. Daar tegenover staan de werken van de Meester van Alkmaar, waarbij de zeven vormen van barmhartigheid op de panelen werd vastgelegd. Ook Heleen van Meene heeft zich over dit gedachtegoed gebogen en eerlijk gezegd: het valt mij ietwat tegen. Natuurlijk staat de tijd niet stil, natuurlijk zijn ook de leden van het dichtersgilde Alkmaar bij dit gebeuren betrokken en het is Petra van Rijn die het voorrecht zal hebben om met een gedicht van haar hand de gevangenen te bezoeken. Ook dat zal de nodige wenkbrauwen doen fronsen, gezien de ophef die vandaag de dag aan de hand is met een gevangene die nimmer de inrichting had moge verlaten. Michael P. Meer hoef ik niet te zeggen, maar laat ik mij richten op de woorden van Petra: DE GEVANGENEN BEZOEKEN
Het kan iedere dag. Een brief schrijven, / een petitie ondertekenen, een kaart / met bloemen sturen / aan iemand die je slechts kent / van naam, genoemd in een bericht / van Amnesty. // Je kunt je ongerustheid uitspreken / over het lot van die-en-die, / een activist, een vragensteller, / op het verkeerde moment / op de verkeerde plaats. // Als kind van twaalf schreef ik een kaart / naar een gevangene / in Athene. Mijn moeder maakte / ons adres onleesbaar / je kon / niet weten.
En die werken ” De dorstigen laven, de zieken verzorgen, de hongerigen spijzen, de gevangenen bezoeken, de vreemdelingen herbergen, de naakten kleden en de doden begraven. Zo eenvoudig kan het zijn, zo moeilijk is het in de tegenwoordige tijd. Althans, wanneer het populisme verder om zich heen reikt!