Geen steen des aanstoots.

De veronderstelde rooskleurigheid begint wat te vervagen. Het met veel toeters en bellen aangekondigde nieuwe elan van Rutte IV kenmerkt zich voornamelijk door het getalm dat de overheid laat zien. En wanneer een Minister besluit om zijn ontslag aan de Koning aan te bieden en deze, ondanks zijn ziekte hiermee akkoord gaat, is het boerenbedrog nog lang niet van de kaart. Carola die haar verdiensten in het verleden met het nodige gezwier heeft laten zien, ontfermt zich tijdelijk over deze post. En waar we heen gaan, Jelle zag het in zijn tijd nog wel en het is Mark die de galei aan de gang dient te houden. Treinen die nog steeds niet rijden, TaTa die er nog steeds een puinhoop van maakt, de gasprijs die torenhoog is gestegen en ook de energieleveranciers die niet veel meer kunnen doen dan hun prijzen verhogen.

En onderwijl suddert de zomer maar door, worden onweersbuien aangekondigd en zal op termijn de droogte voor een deel gaan verdwijnen. Veelal in de nacht waar menigeen in slapeloosheid de nacht doorbrengt om de volgende dag te ontdekken dat de Wallen zijn toegenomen. Onder de ogen welteverstaan.
En waar ooit sprake was van een lied met de tekst ‘en van je hela, hola houd er de moed maar in’, loop je nu de kans dat je je met een potje met vet, dat op de tafel wordt gezet en waar een vlammetje een poging doet om het geheel wat te gaan verlichten, zijn ook de waxinelichtjes niet aan te slepen.

Buiken verdwijnen door het aanspannen van riemen, bretels plotsklaps weer in de mode om de broek op hoogte te kunnen houden. Torenhoog de prijzen en daverend omlaag het geld. En waar ooit het lied klonk met de tekst ‘we zien het wel, we zien het wel we zullen het wel beleven’, gaat het antwoord schuil achter de woorden

‘want het leven duurt maar even…’