Geloven.

Er is een tijd geweest dat ik heilig geloofde. Niet in God wel in de goed Heiligman. Hoewel dat van een goed heilig man tegenwoordig ook wel op de helling komt te staan. Dat Sinterklaas een kindervriend is, dat hij graag kinderen op zijn schoot neemt en hen verleidt om een liedje te zingen, ook dat kan de nodige vraagtekens op gaan roepen. Gelukkig wordt deze vriend door een schare van familieleden omringd, zodat van wat minder gepast gedrag geen sprake kan zijn. Het is hooguit de Piet die uit balorigheid de kans loopt om alsnog in een zak te verdwijnen… Wat blijft tegenwoordig niet meer onbespreekbaar”! Dat Rutte zich met van alles en nog wat bemoeit, dat Pechtold de pech heeft dat niet alleen bloed kruipt waar het niet gewenst is, dat zaadjes er alles aan gelegen is om zo rap mogelijk die eicel binnen te dringen en dat, wanneer de wind nalaat om de bomen te doen waaien, in huis sprake kan zijn van gezelligheid. En dat Sky Radio er niet tegenop ziet om vroegtijdig anderhalve maand voor de kerst alle hoogtij liederen naar voren te brengen. Waardoor ik de neiging heb om deze zender niet alleen de nek om te draaien, maar er ook vanaf zie om het nieuws dat zij te bieden hebben, ook maar oversla. Morgen Thanksgivingday en the day after Black Friday. Waar gaat het over wanneer op 14 februari er met rozen wordt gestrooid, ongenoden hun liefde aan anderen achter een anoniem weten te hullen, Halloween de beurzen opent voor hen die daar gevoelig voor zijn en de Kerstcadeaus zich opmaken om Sinterklaas te verslaan” Welke hemel dient te worden bewogen om de aarde op zijn fundamenten te laten schudden. Of wordt de hemel toch op aarde verwacht…”! Ik kom erop omdat ik ooit een keer Sinterklaas mocht spelen. Op Duin & Bosch op de afdeling opleiding. Gehuld in kledij met staf, vergezeld van een echte Zwarte Piet. Collega Coulier hield het geheel in de gaten en het genoegen was geheel aan mijn zijde, toen ik Ada Dekker op mijn schoot liet plaatsnemen. Ada die tuba speelde, Ada voor geen kleintje vervaard, zij woog om en nabij de 100 kilo en toen ik haar vroeg om een liedje voor mij te zingen… Dat is echter een geheel ander verhaal. Maar de opperste verbazing was te vinden in de kantine van dat zelfde gebouw toen daar drie Sinterklazen hun opwachting kwamen maken. Of daar ooit aan de deur was geklopt…