Gemoedsstemming

Er was eens eens een tijd, dat mannen in het harnas stierven, dat de eer van een jonkvrouw op de valreep werd gered, dat mannen van ijzer op houten schepen de haven verlieten en soms met man en muis het leven lieten. Tegenwoordig sterven de mens aan een welvaartsziekte of, wanneer ze maar lang genoeg blijven ademhalen en het hart blijft kloppen, aan hun leeftijd. En waar artsen ooit de eed van Hippocrates hebben afgelegd, blijft ook nog het credo doorgaan vooral doorgaan en verder dan het gaatje reiken, van toepassing. Maar, waar ooit het gedicht “De Tuinman en de Dood” borg heeft gestaan voor het feit dat ik dit gedicht nog steeds kan citeren, een eigen leven aast het leven van mij is gaan leven, kan het niet anders dan dat niet alleen het plukken van de dag en morgen te zien als een onverbiddelijke toekomst bepalend voor de wijze waarop ik mijn leven tegenwoordig invul. Oud leven verdwijnt waar nieuw leven verschijnt. En met dat verdwijnen de verhalen, de tekenen van leven die ieder mens achter zich weet en achter zich laat. Wat even blijft zijn de herinneringen, de dagtekens die een spoor zouden kunnen oproepen en mijn geschrijfsel waar ik nog steeds een genoegen aan ontleen. Niet opzienbarend, hooguit wat gemoedstoestanden die mij bij de les houden dan wel tekens aan een onbeschreven wand. Jeugdherinneringen, terwijl ik de stem van mijn vader reeds jarenlang kwijt ben. Zijn toespraak bij ons trouwen, mijn toespraak bij zijn afscheid. De begraafplaats waar hij voor altijd in dat eeuwig durende graf bij zijn vader en oom zal rusten. Opa Klaas was immers plantsoenbaas bij de gemeente Alkmaar, kreeg een zilveren onderscheiding van diezelfde Gemeente en koos dat eigen plekje bij leven uit. Van zijn vrouw ontbreekt elk spoor, zo ook van mijn moeder die zich heeft laten euthanaseren en laten cremeren. Het feit dat ik beiden in leeftijd voorbij ben gestreefd, is niet zozeer een verdienste maar meer geeft het weer hoe mijn lichaam zich verhoudt tot het lijf dat zij ooit ter beschikking hadden. Andere tijden, andere omstandigheden. En wanneer ik dan op deze plaats de woorden laat vloeien die vandaag aan het totaal worden toevertrouwd, heeft het meer van doen met een mate van berusting, dan dat ik mij daar verder druk om maak. Tenslotte was het de babi pangang die mij in deze gemoedsstemming bracht…