GEVANGENis

Geen Rechter komt eraan te pas. ‘Vrijwillig In Bewaring Stellen’. Juridisch gedekt, zolang een dak boven je hoofd niet verder reikt dan tot de voordeur. De achterdeur met uitzicht op de tuin, als buitenplaats. De poort blijft dicht en toenadering tot de buurvrouw gaat met inachtneming van die anderhalve meter. Nog beter is om nog wat meer afstand te houden wanneer zij hoest, proest dan wel te besluiten achter het raam met signalen een teken van leven te geven. Buitenluiken worden gesloten, met het openzetten van een raam loop je een zeker risico en wanneer er wordt aangebeld… Bezoek beperkt toegestaan en handhavers mogen ook binnen optreden. Een boete van 190,00 euro ligt op de loer.

’t Is 1 april, tijd voor een grap hoewel het beter is om ook de grap dit keer aan te passen. Geen grap is nog beter dan een passende grap. Maar de grap van vandaag zijn de beelden van vandaag: geen Huis van Bewaring (tenzij je je eigen huis momenteel als een vorm van Bewaring ervaart) maar een voormalige gevangenis in Alkmaar dat wordt omgebouwd tot een Hotel. En niet het eerste het beste hotel, want mensen die van dat verblijf hebben mogen genieten waren niet de minsten: ‘Pistolen Paultje’, ‘Heer Adriaan’ en niet te vergeten ‘De Neus.’ Dieven, fraudeurs, oplichters en moordenaars. Zij verbleven hier op ’s lands kosten, genoten van het beperkte uitzicht tussen de tralies door, mochten knijpers in elkaar zetten en zich buigen over die blauwe enveloppen die ieder jaar wederom op de deurmat komen te liggen, sporten wat, speelden wat en mochten beperkt bezoek ontvangen. En dat alles onder het toezicht van de handhavende havers. Cipiers in een andere tijd, toezichthouders in deze tijd. Toezichthoudende handhavers, een categorie die zich duidelijk onderscheidt van politie. Een kwestie van een blik op de uitrusting dan wel een blik op de rug…

Terug van toen naar nu. SchUtterswei wordt SchItterswei. Voormalige cellen worden omgebouwd in schitterende kamers, waar dan nu een prijskaartje aan komt te hangen. En waar ooit ‘P.P’ zat, ‘Heer O.’ dan wel ‘Willem H.’ zal dit keer wat dieper in de buidel getast moeten worden, maar… dan kun je op een ander tijdstip alsnog naar voren brengen dat de muren die voornoemde heren in afzondering mochten doorbrengen, alsnog hun duistere verhaal hebben verteld. En een goed verstaander… heeft aan een half woord genoeg! Want de rest… is vaak toch gelogen!

Met wederom dank aan Ellen (vdA).