GRIJS.

Zoals de wind waait, waait mijn jasje. Maar of dit overeen komt met de reikwijdte van bevoegde instanties, dat laat ik maar even in het midden. Het geeft immers geen pas om je onderbuik gevoelens kenbaar te maken. Waar het landsbelang voorrang heeft op het individuele belang, en belangen regelmatig tegenstijdig kunnen zijn. Waarbij de gevolgen zich pas op termijn zullen gaan voordoen. Of dit nu fysiotherapeuten betreft, dan dat verzekeraars nog steeds de hand op de knip houden, de ING behoedzaam met de rente op spaargelden manoeuvreert. of dat het gewoonweg drie dingen zijn die in het huishouden om aandacht vragen. de bel die het laat afweten, het licht boven de tafel de geest heeft gegeven dan wel dat ook het gordijn dat de deur naar de tuin blokkeert, gewoon een kwestie van tijd en in zekere zin de on voorzienigheid. Dat alle drie om aandacht vragen is zeker, dat schoonzoon mogelijk in deze tekortkomingen van zich laat horen, is een vraag die zich niet direct laat beantwoorden. Want om nu zelf op een wankel trappetje te gaan staan met mijn maat 46 is iets teveel van het goede.

Beter kan ik me gaan richten op het duister dat Martin mij deed toekomen. Niet direct in de vaart der volkeren maar meer om te constateren dat niet alles in het leven zwart/wit hoeft te zijn.

Grijs overheerst tegenwoordig, wanneer ik in de spiegel kijk!