Groen

Valt een groene kerst te rijmen aan een groene slager?! In ons geval wel, dat wil zeggen dat het verantwoord vlees dient te zijn. En wat wit zou moeten zijn om de illusie te versterken, daar laten de weersomstandigheden het afweten. De zon schijnt, de lichtjes branden en het behagen dat straks zal gaan plaatsvinden wanneer de geschenken worden uitgepakt, de drank die rijkelijk vloeit en de garnalencocktail die zich de opdringerigheid van whiskey en sherry dient te doorstaan, dat alles maakt het toch nog enigszins tot een feestelijk gebeuren.

Nog feestelijker was het de avond daarvoor, toen broer Indy met zus Liva elkaar vonden. Waarbij Liva de gangmaker was om Indy zo ver te krijgen dat deze een boekje aan haar voorlas. Alleen had ‘Mientje ongeduld’ niet het geduld wat je eigenlijk zou verwachten. Dat nam niet weg dat zij beiden zich wisten te vermaken en toen de maaltijd eenmaal op gang kwam, was het letterlijk vrede aan tafel. Smaakvol werd er gegeten, de kaasfondue vond ook gretig aftrek en de Boeuf Bourgignon ging erin als Gods woord in de voorspelbare ouderling.

Eerste Kerstdag op naar Schagen en daarna naar Alkmaar terug. Een familiegebeuren bij uitstek, het samenzijn in een bepaalde harmonie en voor je het goed en wel beseft is daar al de gang naar die Tweede. Gourmet viert hoogtij, de herdertjes blijven wachten in die kerststal die menig Katholiek gezin weer tevoorschijn heeft getoverd en dat van die vrede…. ook dat blijkt weer een illusie te zijn.